Louise Erdrich otrzymała Nagrodę Pulitzera 2021 w dziedzinie literatury pięknej
Laureatką tegorocznej Nagrody Pulitzera w kategorii literatury pięknej została Louise Erdrich za powieść „The Night Watchman” (z ang. „Nocny stróż”), opartej na doświadczeniach jej dziadka, który w latach 50. XX wieku był nocnym strażnikiem w fabryce kamieni łożyskujących, mieszczącej się na terenie rezerwatu w Północnej Dakocie.
Główny temat książki to bezpośrednie konsekwencje wprowadzenia w 1953 roku nowych przepisów, które miały w teorii zintegrować rdzennych Amerykanów z resztą społeczeństwa, a w rzeczywistości położyły kres autonomii plemion i niezależności rezerwatów. Przyznająca nagrodę kapituła z Uniwersytetu Columbia określiła powieść Erdrich jako „majestatyczną i wielogłosową”, napisaną ze „zręcznością i wyobraźnią”.
„Literatura piękna” to jedna z 22 kategorii nagród nazwanych imieniem fundatora, Josepha Pulitzera, które przyznano w tym roku. 6 z nich wiąże się literaturą, a pozostałe głównie z dziennikarstwem, ale też z innymi dziedzinami sztuki.
W kategorii „dramat” nagroda trafiła do rąk Katori Hall za sztukę „The Hot Wing King”, którą określono jako „zabawną i głęboką refleksję nad naturą męskości czarnoskórego mężczyzny i sposobu jej postrzegania, przefiltrowaną przez doświadczenia kochającej się pary gejów i ich dalszej rodziny w trakcie przygotowań do konkursu kulinarnego”. Z kolei w dziedzinie „historii” wyróżniono Marcię Chatelain za „Franchise: The Golden Arches in Black America”. Jurorzy docenili „pełen niuansów reportaż o złożonej roli, jaką branża gastronomiczna pełni w społecznościach Afroamerykanów”.
Za najlepszą biografię uznano „The Dead Are Arising: The Life of Malcolm X” autorstwa Lesa i Tamary Payne’ów. To „mocna, odkrywcza historia działacza społecznego, oparta na dziesiątkach przeprowadzonych wywiadów, oferująca wgląd w jego przekonania, osobowość i siły, które go ukształtowały”. Natalie Diaz to zwyciężczyni w kategorii „poezja”. Jej tomik „Postcolonial Love Poem” uhonorowano za „subtelne, chwytające za serce i prowokujące” wiersze, które traktują o tym, „co to znaczy kochać i być kochanym w nękanej konfliktami Ameryce”.
Najlepszą książką w dziedzinie literatury faktu wybrano „Wilmington’s Lie: The Murderous Coup of 1898 and the Rise of White Supremacy” Davida Zucchino. W opinii jurorów książka zasłużyła sobie na nagrodę, ponieważ jest „wciągającą relacją z obalenia po Rekonstrukcji wybranego rządu w jednym z miast w Północnej Karolinie, gdzie dominowała czarna społeczność”. Publikacja analizuje „skomplikowane układy władzy, klasy, rasy i płci”.
Nagrody Pulitzera wręczane są od 1917 roku przez jury działające przy Wyższej Szkole Dziennikarstwa Uniwersytetu Columbia. Laureaci otrzymują świadectwo i czek na 15 tysięcy dolarów, ale wyróżnienie oznacza też dla nich duży prestiż, a w przypadku literatury skutkuje znacznym wzrostem sprzedaży książek. W ostatnich latach laureatami nagrody w kategorii „literatura piękna” zostali: Adam Johnson za „Syna zarządcy sierocińca”, Donna Tartt za „Szczygła”, Anthony Doerr za „Światło, którego nie widać”, Viet Thanh Nguyen za „Sympatyka”, Richard Powers za „Listowieść” oraz Colson Whitehead za „Kolej podziemną” i „Miedziaki”.
Z powodu pandemii COVID-19 nazwiska laureatów – podobnie jak w 2020 roku – zostały ogłoszone podczas transmisji online, a nie na tradycyjnej konferencji.
[kch,am]
TweetKategoria: newsy
