Anthony Doerr laureatem Nagrody Pulitzera 2015 dla fikcji literackiej
42-letni pisarz Anthony Doerr został laureatem Nagrody Pulitzera, jednego z najbardziej prestiżowych wyróżnień literackich w USA. Świadectwo oraz czek na 10 tysięcy dolarów otrzymał za powieść „Światło, którego nie widać”. Polska premiera książki zapowiedziana jest na wrzesień 2015.
Akcja powieści Doerra rozgrywa się podczas II wojny światowej i traktuje o miłości niewidomej francuskiej dziewczynki i młodego niemieckiego żołnierza. Komitet nagrody nazwał ją „pomysłową i skomplikowaną powieścią inspirowaną okropnościami II wojny światowej i napisaną w krótkich, eleganckich rozdziałach, które odkrywają ludzką naturę i kontrowersyjną moc technologii”. W rywalizacji o nagrodę „Światło, którego nie widać” pokonało zbiór czterech nowel Richarda Forda „Let Me Be Frank With You”, tom opowiadań Joyce Carol Oates „Lovely, Dark, Deep” i powieść historyczną Laily Lalami „The Moor’s Account”. Książka Anthony’ego Doerra znalazła się również w gronie finalistów National Book Award.
Pisarz dowiedział się o otrzymaniu Pulitzera podczas pobytu z rodziną w Paryżu, gdzie promował swoją książkę. „Starałem się nie zwracać uwagi na ogłoszenie wyników. Jadłem lody z moim synem Owenem w jednym pokoju, a moja żona Shauna oglądała to w drugim pokoju na YouTube. Weszła do pokoju zszokowana, a mój telefon w ciągu jakichś dziewięciu sekund zaczął dzwonić” – opowiada pisarz w rozmowie z „Idaho Statesman”.
Polską premierę „Światła, którego nie widać” zapowiada na 23 września w formie tradycyjnej i elektronicznej wydawnictwo Czarna Owca. Książka opowiada o przypadkowym spotkaniu dwóch osób z jakże odmiennych światów. Marie-Laure mieszka w Paryżu tuż przy Muzeum Historii Naturalnej, w którym pracuje jej ojciec. Kiedy dziewczynka kończy 6 lat traci wzrok, tata buduje dla niej wierną makietę miasta, by mogła się swobodnie poruszać w sąsiedztwie i zawsze znaleźć bezpieczną drogę do domu. W wieku 12 lat Marie-Laure wraz z ojcem uciekają z okupowanego przez nazistów Paryża do Saint-Malo, i zamieszkują w domu nad brzegiem morza. Werner Pfennig, wychowanek domu dziecka dorasta z młodszą siostrą w Zagłębiu Ruhry. Podczas jednej z zabaw znajduje radio, wkrótce staje się ekspertem w budowaniu i naprawianiu radioodbiorników. Dzięki swoim umiejętnościom zostaje wcielony do Wehrmachtu, gdzie służy w elitarnej grupie żołnierzy zajmującej się namierzaniem wrogich transmisji radiowych. Po powrocie z frontu wschodniego trafia do Saint-Malo w Bretanii, gdzie w sierpniu 1944 roku, podczas oblężenia miasta przez wojska amerykańskie, spotyka przypadkowo Marie-Laure i ratuje jej życie? Tak zaczyna się poruszająca opowieść o zakazanej miłości tych dwojga ludzi.
Nagroda Pulitzera przyznana została po raz dziewięćdziesiąty dziewiąty. Od 1917 roku o wyborze laureatów w dziedzinie literatury, dziennikarstwa i kompozycji muzycznej decyduje jury działające przy Wyższej Szkole Dziennikarstwa Uniwersytetu Columbia. W tym roku w kategorii literatury faktu zwyciężyła Elizabeth Kolbert za książkę „The Sixth Extinction: An Unnatural History” o wymieraniu kolejnych gatunków roślin i zwierząt. Za najlepszą książkę biograficzną nagrodę otrzymał David I. Kertzer za tytuł „The Pope and Mussolini: The Secret History of Pius XI and the Rise of Fascism in Europe”. Wśród poetów zwyciężył Gregory Pardlo za tom wierszy „Digest”. Z kolei najlepszym dramatopisarzem okazał się Stephen Adly Guirgis, autor czarnej komedii „Between Riverside and Crazy”. Pulitzera za książkę historyczną otrzymała Elizabet A. Fenn, autorka pracy o indiańskim plemieniu znanym z tego, że jego członkom we wczesnym wieku siwieją włosy („Encounters at the Heart of the World: A History of the Mandan People”).
[aw]
fot. Kris Krüg/PopTech
Kategoria: newsy
