Pisarka Emily St. John Mandel odkryła ciekawą zależność dotycząca książek z „dziewczyną” w tytule
Książki, które w tytułach zawierają słowo „dziewczyna”, o wiele częściej mogą kończyć się śmiercią lub zaginięciem owej „dziewczyny” jeśli? zostały napisane przez mężczyzn. Tak wynika z analizy przeprowadzonej przez pisarkę Emily St. John Mandel. Przyczyna takiego stanu rzeczy okazuje się jednak prozaiczna.
Emily St. John Mandel, kanadyjska pisarka, którą polscy czytelnicy znają z poruszającej powieści „Stacja Jedenaście” łączącej literaturę wysoką z dystopią, zainteresowała się fenomenem „dziewczyn” coraz częściej pojawiających się w tytułach powieści. Postanowiła przyjrzeć się bliżej temu fenomenowi. „Kim są te dziewczyny? Dlaczego jest ich tak wiele? Książki z 'dziewczyną’ w tytule stanowią stosunkowo niewielki ułamek wszystkich publikacji wydawanych w danym roku, ale wciąż i wciąż pojawiają się na listach bestsellerów” ? napisała Mandel w artykule opublikowanym na portalu FiveThirtyEight. „Zaciekawiło mnie coś więcej niż tylko ilość takich tytułów. Chciałam dowiedzieć się, kto napisał te książki oraz poznać historie owych 'dziewczyn’ z tytułów”.
Wraz ze swym zespołem badawczym pisarka wzięła pod lupę dwa tysiące książek z „dziewczyną” lub „dziewczynami” w tytule, które cieszyły się na Goodreads największą popularnością. Po usunięciu z listy wszystkich książek kucharskich oraz publikacji dla dzieci i młodzieży pozostało 810 reprezentatywnych tytułów. Jak się okazuje, 79% z nich napisały kobiety, pozostałe 21% jest autorstwa mężczyzn.
Nie można wykluczyć, że o takim a nie innym tytule decyduje czasem koniunktura. I nie zawsze musi to być decyzja pisarza. Ostateczny głos należy często do wydawcy (przekonała się o tym chociażby Deborah Copaken, której wspomnienia z czasów kariery jako fotografa wojennego zostały wbrew woli autorki wydane pod tytułem „Shutterbabe”, co można próbować przetłumaczyć jako „Migawkowa laseczka” albo „Babeczka od migawki”). Podobne „odmładzanie” jest również powszechne wśród 810 książek, które wzięła na celownik Mandel. Aż 65% „dziewczyn” z tytułów było w zasadzie dorosłymi kobietami, a tylko 28% rzeczywiście stanowiły dziewczyny, u 7% trudno było określić wiek. Przy czym trzeba zaznaczyć, że jako kobietę zdefiniowano osobę od 20 roku wzwyż, zaś pod pojęciem dziewczyna rozumiano przedstawicielkę płci żeńskiej do 19 roku życia. Gdyby jednak nawet przesunąć granicę wiekową odróżniającą dziewczynę od kobiety, nadal pozostałoby wiele pozycji, jak na przykład słynna „Dziewczyna z pociągu”, która ma w powieści 32 lata (w tym przypadku tytuł był pomysłem autorki).
Najciekawiej przedstawia się kwestia związana z losami tytułowych „dziewczyn”. 85% z nich przeżywa historię opisaną na kartach książki, 7% umiera, a kolejne 7% pozostaje zaginionymi. Co ważne, gdy dane te skorelujemy z płcią autora, da się zauważyć wyraźnie różnice. Przeżywa bowiem aż 90% dziewczyn uwzględnionych w tytułach książek napisanych przez kobiety (5% umiera, kolejne 5% jest zaginionych). W książkach napisanych przez mężczyzn tylko 68% pozostaje żywych (17% umiera, a 15% jest uznanych za zaginione).
„Nie byłoby fair twierdzić, że śmierć lub zaginięcie kobiety lub dziewczyny jest bardziej prawdopodobne we wszystkich książkach napisanych przez mężczyzn. Jedynie to, że jest to bardziej prawdopodobne w przypadku książek napisanych przez mężczyzn, które w tytułach zawierają słowo 'dziewczyna'” ? zaznacza Mandel. Przyczyna takiej zależności płciowej jest prozaiczna. Kobiety o wiele częściej piszą książki z „dziewczyną” w tytule. W wielu przypadkach są to wspomnienia lub dzienniki. Autorki, z racji swej płci, częściej też czyniły kobiety głównymi bohaterkami swych książek i to właśnie te protagonistki były wspomnianymi „dziewczynami” w tytułach. Autorzy zaś na podobnej zasadzie umieszczają w tytułach mężczyzn („Stulatek, który wyskoczył przez okno i zniknął”, „Wiedźmin”, „Nocny recepcjonista”, „Chłopiec z latawcem”), choć tu nie da się zauważyć tak wyraźnej mody na jedno konkretne określenie.
[aw,am]
TweetKategoria: newsy
