„Późne wiersze” Margaret Atwood. Przeczytaj utwór z tomu „Wiersze przychodzą późno”
Opublikowany właśnie przez Wydawnictwo Świat Książki tom poezji zatytułowany „Wiersze przychodzą późno” to jedna z najbardziej osobistych książek Margaret Atwood. Jak autorka przyznaje, w ciągu jedenastu lat, kiedy powstawały te utwory, na świecie zrobiło się mroczniej, ona sama się postarzała, a jej bliscy poumierali. Związane z tym refleksje da się zauważyć w opublikowanych wierszach. Atwood dotyka istoty ludzkiej egzystencji, nie tylko pisząc o smutku, śmierci czy niesprawiedliwości, ale również o życiu, odnowie i radości. Taka dwoistość cechuje m.in. utwór „Późne wiersze”, który możecie poniżej przeczytać w całości w tłumaczeniu Jerzego Jarniewicza.
Późne wiersze
To późne wiersze.
Przychodzą zazwyczaj, gdy późno,
a nawet: poniewczasie,
jak list marynarza, który czytamy,
gdy nadawca spoczywa już na morskim dnie.
Za późno, by przyjść z pomocą. Spóźnione listy
i zbyt późne wiersze łączy niejedno.
Przychodzą, jakby niosła je woda.
O czymkolwiek mówią, już dawno się zdarzyło:
bitwa, słoneczny dzień, żądza, która rodzi się
w księżycowej poświacie, pocałunek na do widzenia. Woda
wyrzuca je na brzeg.
Albo „późno”, jak wtedy, gdy spóźniła się na kolację
i wszystkie słowa są już zimne lub zjedzone.
Drapichrust, dola, sromotny,
przewina, zaiste, podówczas,
strudzony, żywot, frasunek.
Nawet miłość i radość: stare, obgryzione po trzykroć kości.
Zardzewiałe zaklęcia. Refreny poprzecierane.
Jest późno, jest bardzo późno;
za późno na tańce.
A mimo to śpiewaj, co tylko możesz zaśpiewać,
włącz światło i śpiewaj dalej,
Śpiewaj: dalej.
Margaret Atwood „Wiersze przychodzą późno”
Tłumaczenie: Jerzy Jarniewicz
Wydawnictwo: Świat Książki
Liczba stron: 128
Opis: Najnowszy tom poezji znanej w świecie, wielokrotnie nagradzanej autorki bestsellerów Margaret Atwood, w przekładzie laureata Nagrody Literackiej Nike profesora Jerzego Jarniewicza. W pierwszym od ponad dekady zbiorze poezji, zatytułowanym „Wiersze przychodzą późno”, Margaret Atwood porusza tematy miłości, straty, przemijania, natury i… zombie. Mimo że dotyka tak wielu zagadnień, wiersze mają ton osobisty, introspektywny. Utwór po utworze odzwierciedlają jej niezwykłą wyobraźnię i nieustępliwy zmysł obserwacji, odmalowując krajobrazy życia doświadczanego z troską i wyczuciem. Choć wiele osób zna Margaret Atwood przede wszystkim z przełomowych, bestsellerowych powieści („Opowieść podręcznej”, „Testamenty”, „Oryks i Derkacz”), to od początku pisarskiej kariery należała do najbardziej wpływowych współczesnych poetek. Jest jedną z niewielu osób docenianych zarówno za osiągnięcia poetyckie, jak i prozatorskie.
fot. archiwum Margaret Atwood
Kategoria: wiersze
