Biurka polskich pisarzy: Ilona Wiśniewska

8 sierpnia 2016

Tym razem wybieramy się w podróż na Północ, by pokazać biurko dziennikarki, reporterki i autorki książek „Białe. Zimna wyspa Spitsbergen” oraz „Hen. Na północy Norwegii”. Ilona Wiśniewska jest polonistką i fotografką, swoje reportaże publikowała regularnie w „Polityce”. Od 2010 roku na miejsca swojego zamieszkania wybiera najbardziej osobliwe części Norwegii, gdzie znosi surowy klimat, życie wśród tysiąca reniferów, w otoczeniu lodowatego morza i wichru, nocy polarnych i całodobowo jasnego lata arktycznego.

(kliknij w zdjęcia, żeby powiększyć)

Miejsce pracy: Siedzę przy stole w domku zwanym hyttą na Spitsbergenie. Piszę o niej w „Białym”. Obie książki częściowo powstały właśnie przy tym kuchennym stole. Zimą, podczas nocy polarnej, pisałam przy wiszącej nad głową lampie. W hytcie jest prąd, ale nie ma wody. Latem przynosi się ją ze strumyka, a zimą topi się śnieg. To zdjęcie zrobione latem. Hyttę kupił w latach dziewięćdziesiątych mój mąż Birger, domek znajduje się 10 kilometrów od miasteczka Longyearbyen, dojeżdża się do niego samochodem, a potem jeszcze idzie pół kilometra w terenie. Pali się w piecu, ale w tym kuchennym kącie zawsze jest zimno.

Wiosna na Spitsbergenie.

Tryb pracy: Najlepiej pisze mi się w podczas nocy polarnej, kiedy przez 4 miesiące jest ciemno i nic nie rozprasza. Pracę zaczynam po śniadaniu i kawie, piszę powoli, po napisaniu kilku zdań muszę się przejść, czasem wybiegać pewne sformułowania. Zazwyczaj piszę w ciszy, ale zdarzają się fragmenty, które nie powstałyby bez muzyki.

Lato.

Aktualny projekt: Jestem teraz na Spitsbergenie i czekam na przyjazd mojej przyjaciółki i jej ośmioletniego syna. Napiszemy wspólnie książkę o reniferze i lisie polarnym, którzy nie chcą być zastrzeleni jesienią i uciekają na południe. To będzie jedna z tych opowieści, że wszędzie jest dobrze, gdzie nas nie ma.