Nie żyje prof. Michał Głowiński, wybitny językoznawca i literaturoznawca czterokrotnie nominowany do Nike
Zmarł prof. Michał Głowiński; był literaturoznawcą i językoznawcą, pracownikiem Instytutu Badań Literackich PAN. Czterokrotnie zdobył nominację do Nagrody Literackiej Nike.
Wiadomość o jego śmierci pojawiła się w piątek wieczorem na Facebooku miesięcznik „Znak”. Redakcja powołała się na informację przekazaną przez rodzinę.
Michał Głowiński urodził się 4 listopada 1934 roku w Warszawie. Na początku okupacji niemieckiej wraz z rodziną, został umieszczony w getcie w Pruszkowie, po czym został przeniesiony do getta w okupowanej Warszawie. Był jednym z żydowskich dzieci uratowanych z warszawskiego getta przez zespół Ireny Sendlerowej. Został umieszczony w zakładzie opiekuńczym Zgromadzenia Sióstr Służebniczek Najświętszej Marii Panny w Turkowicach. Przeżycia z tego okresu zawarł w swoich wspomnieniach zatytułowanych „Czarne sezony”.
W latach 1951-54 Głowiński studiował polonistykę na Uniwersytecie Warszawskim. W czasie studiów zadebiutował jako krytyk literacki w „Życiu Literackim”. W latach 1955-58 pracował naukowo pod kierunkiem prof. Kazimierza Budzyka w Katedrze Literatury UW. W 1958 roku związał się z Instytutem Badań Literackich Polskiej Akademii Nauk. W 1961 roku uzyskał stopień doktora na podstawie rozprawy „Poetyka Tuwima a polska tradycja literacka”, przygotowaną pod kierunkiem prof. Budzyka, a w 1967 roku otrzymał tytuł doktora habilitowanego za pracę „Cykl studiów z historii i teorii polskiej powieści”. Profesurę uzyskał w 1976 roku.
Od 1978 roku Głowiński był członkiem Komitetu Nauk o Literaturze PAN. W 1991 roku został członkiem korespondentem Polskiej Akademii Umiejętności w Krakowie, a trzy lata później – członkiem korespondentem PAN, a następnie członkiem rzeczywistym.
Pisał m.in. o twórczości Juliana Tuwima, Bolesława Leśmiana i o powieści młodopolskiej. Do kanonu lektur polonistycznych należą prace prof. Głowińskiego dotyczące sposobów narracji powieściowej (m.in. „Porządek, chaos, znaczenie” i „Gry powieściowe”). Był współautorem „Zarysu teorii literatury” i „Słownika terminów literackich”. Jako badacz na gruncie polskim najpełniej opisał zjawisko nowomowy w systemie komunistycznym. Jego ostatnia praca nosiła tytuł „Tęgie głowy. 58 sylwetek humanistów” (2021).
Był laureatem wielu nagród i wyróżnień. Tytuły doktora honoris causa uczonemu przyznały Uniwersytet Jagielloński (2000), Uniwersytet im. Adama Mickiewicza (2001) i Uniwersytet Opolskiego (2003). Należał do Towarzystwa Naukowego Warszawskiego oraz Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. Głowiński czterokrotnie otrzymał nominację do Nagrody Literackiej Nike: w 1997 roku za „Mowę w stanie oblężenia”, w 1999 roku za „Czarne sezony”, w 2001 roku za „Dzień Ulissesa i inne szkice na tematy niemitologicze” i w 2011 roku za „Kręgi obcości”.
[am]
fot. Ja Fryta/Flickr/Wikimedia Commons
źródło: naukawpolsce.pap.pl
Kategoria: newsy
