W dwóch portugalskich bibliotekach na straży książek stoją… nietoperze
Dwie portugalskie biblioteki zamieszkane są przez nietoperze, które całymi dniami śpią, nie zwracając na siebie uwagi, nocami zaś zapuszczają nury w wypełnioną książkami przestrzeń. Bibliotekarzom ich obecność nie przeszkadza. Dlaczego?
Barokowa Biblioteka Joanina na Uniwersytecie w Coimbra powstała w XVIII wieku i pozostaje jedną z najpiękniejszych architektonicznie bibliotek świata. Nie wiadomo, kiedy dokładnie za regałami z książkami zamieszkały nietoperze, ale były tam już obecne w XIX wieku. W dzień zwierzęta śpią, czasem, gdy pada deszcz, wydają charakterystyczne dźwięki, bibliotekarze mówią wtedy, że nietoperze śpiewają. Prawdziwa zabawa zaczyna się po zmroku, gdy latają między ogromnymi regałami, na których stoi pierwsza edycja „Starożytności rzymskiej” Dionizjusza z Halikarnasu, XV-wieczne modlitewniki czy „Dzieła zebrane” Homera.
Biblioteka Joanina (fot. Alvesgaspar / Wikimedia Commons).
Ktoś mógłby pomyśleć, że stanowią problem dla bibliotek, w rzeczywistości jednak nie uszkadzają książek, a ponieważ żyją nocą, zazwyczaj nie przeszkadzają też ludziom. Spełniają za to bardzo pożyteczną rolę. Największym zagrożeniem dla manuskryptów są owady, które lubią podgryzać rogi starych stronic. Tymczasem nietoperze żywią się owadami, chroniąc tym samym biblioteczne zbiory. I tylko jedno pozostaje „ale” – podczas conocnych lotów zwierzęta produkują odchody, które spadają wprost na XVIII-wieczne biurka bibliotekarzy i barokową podłogę. Czego się jednak nie robi dla ochrony starych manuskryptów? Bibliotekarze przykrywają biurka tkaninami ze skór zwierzęcych, a podłogi co rano dokładnie myją.
Wnętrze Biblioteki Joanina (fot. Wirdung / Wikimedia Commons).
Biblioteka Joanina to niejedyna portugalska książnica zamieszkała przez nietoperze. Podobnie rzecz się ma w Mafrze, 40 kilometrów na północ od Lizbony, gdzie znajduje się XVIII-wieczny pałac. Jedną z jego części stanowi rokokowa biblioteka, w której nietoperze co noc latają pośród 36 tysięcy książek, w tym sporej kolekcji inkunabułów czy pierwszego wydania „Encyklopedii” Diderota i d’Alemberta.
[aw]
źródło: Smithsonian
Kategoria: newsy
