Odkryto tabliczkę z nieznanymi dotąd fragmentami „Eposu o Gilgameszu”
Archeolodzy z Iraku odkryli dwadzieścia nieznanych dotąd wersów słynnego „Eposu o Gilgameszu”. Fragmenty te pochodzą z rozdziału piątego akadyjskiego dzieła i dodają nowe szczegóły do przedstawionej w nim historii.
Epos o Gilgameszu to jedna z najstarszych opowieści na świecie. Pochodzi z drugiego tysiąclecia p.n.e. i opisuje historię Gilgamesza, sumeryjskiego władcy miasta Unug, który poszukuje nieśmiertelności. Najpełniejsza znana wersja dzieła spisana została najprawdopodobniej w XIII wieku p.n.e. na dwunastu tablicach, a jej autor oparł się na wcześniejszych sumeryjskich opowieściach. Tablice odkryto w 1853 roku w Niniwie i w ostatnich dziesięcioleciach nie natrafiono na żadne nowe znaleziska, które wpłynęłyby znacząco na tekst eposu. Po inwazji wojsk amerykańskich na Irak i upadku Bagdadu w 2003 roku znajdujące się w stolicy Muzeum Irackie zostało splądrowane. Do dziś odzyskano mniej niż połowę spośród piętnastu tysięcy skradzionych wówczas eksponatów.
Pragnąc odzyskać jak najwięcej spośród utraconych przedmiotów, muzea skupują od przemytników i złodziei część swojego kulturowego dziedzictwa. W 2011 roku Muzeum Sulaymaniya w Kurdystanie, autonomicznej jednostce administracyjnej Iraku, nabyło tą drogą jakieś 80 do 90 tabliczek. Zakup kosztował muzeum zaledwie 800 dolarów. W czasie gdy urzędnik Abdullah Hashim negocjował z handlarzami stawkę, profesor Farouk Al-Rawi badał eksponaty i dostrzegłszy wśród nich jedną tabliczkę, powiedział koledze, by zapłacił żądaną cenę bez targowania.
W zeszłym miesiącu Muzeum Sulaymaniya ogłosiło, że na wspomnianej tabliczce pochodzącej z okresu od 2000 do 1500 roku p.n.e. znajduje się dwadzieścia nieznanych dotąd linijek tekstu uzupełniającego rozdział piąty „Eposu o Gilgameszu”. Nowe fragmenty opisują zamieszkany przez bogów Las Cedrowy nie jako miejsce ciche i spokojne, ale tętniące życiem ? słychać śpiew ptaków, odgłosy cykad i pokrzykiwania małp. Tą swoistą symfonią (lub kakofonią) umilał sobie dni opiekun i strażnik lasu, Humbaba, który jawi się teraz nie jako barbarzyński ogr, lecz egzotyczny władca bawiący się przy swej leśnej muzyce na wzór władców babilońskich. Inne wersy ujawniają nieco więcej szczegółów na temat zabójstwa Humbaby i wycięcia strzeżonego przez olbrzyma lasu. Jak się okazuje, reakcja Gilgamesza i Enkidu na dokonane spustoszenie lasu zabarwiona jest nutą wyrzutów sumienia.
Hazha Jalal, kierownik sekcji tablic w Muzeum Sulaymaniya, powiedział: „Jesteśmy zaszczyceni tym, że możemy przechowywać tę tablicę i każdy może odwiedzić muzeum i zobaczyć ją podczas godzin otwarcia”.
[aw]
źródło: The History Blog
Kategoria: newsy
