Poszukiwanie radości
January N. Misiak „Wszystko będzie dobrze”, wyd. Egmont
Ocena: 8,5 / 10
January N. Misiak dał się poznać rodzimym fanom komiksu jako celny komentator życia młodego ojca i niespełniony artysta, poszukujący oazy spokoju w szaleńczym, współczesnym świecie. Jego debiutancki album zatytułowany ?Siedem tygodni? to zbiór krótkich ? zamkniętych ledwie na trzech rysunkach ? opowieści, w większości skoncentrowanych wokół perypetii samego artysty; ciąg momentami nieprawdopodobnych epizodów, stanowiących oś naszej egzystencji, w których scenarzysta surowo rozlicza się z twórczą weną oraz trapiącymi go kwestiami, przyjmującymi niejednokrotnie realną postać. Komiks w ciekawy sposób ukazuje degradującą nas rutynę, będąc przy tym subtelnym połączeniem: czarnego humoru, opowieści obyczajowej, dramatu psychologicznego, zjawisk nadprzyrodzonych, surrealizmu, a nawet makabreski. Zdolny twórca długo kazał czekać na kolejny swój album (?Siedem tygodni? miało premierę w 2010 roku), tym razem serwując nam historię przeznaczoną ? teoretycznie ? dla młodszego czytelnika. ?Wszystko będzie dobrze? to jeden z sześciu komiksów wydanych przez Egmont Polska w ramach konkursu im. Janusza Christy, przy czym zdecydowanie różniący się od pozostałych pozycji.
Komiks porusza dość traumatyczny moment w życiu każdego dziecka, a konkretnie mówiąc ? rozwód ukochanych rodziców. Pierwsze kadry opowieści wzorcowo podkreślają tragiczną sytuację dziewczynki i jej matki. Album rozpoczyna się nad wyraz bezwzględnie, od trzech zapadających w pamięć rysunków ? sędziego uprawomocniającego wyrok, beznamiętnego oblicza rodziciela oraz zapłakanej protagonistki odchodzącej z matką i oddalającym się od nich ojcem. Późniejsze kadry potęgują dramatyczność epilogu: pogrążona w smutku matka upija się winem, by po chwili stłuc kieliszek z wysokoprocentowym trunkiem i okrzyczeć Bogu ducha winną córkę. Zrozpaczona dziewczynka kładzie się na łóżku i rozmyśla o całej sytuacji. Po chwili w jej pokoju zjawia się zagadkowy gość ? przemawiająca ludzkim głosem tropikalna żabka.
Pan Żaba kąśliwie komentuje żałosny stan dziecka, nazywając je ?beksą?. Po wypowiedzeniu tego słowa opuszcza kryjówkę dziewczynki, która zahipnotyzowana podąża za przybyszem. Nagle bohaterka przenosi się do egzotycznej dziczy, przemierzając ją w towarzystwie cynicznego płaza. Żaba prowadzi małoletnią podróżniczkę do ?śpiących policjantów?, którzy mają pomóc jej w uporaniu się z odejściem ojca. Po drodze czeka na nich kilka niesamowitych zdarzeń, jak choćby wizyta w budce z pierogami znajdującej się w środku dżungli, spotkanie z ożywionym krasnalem ogrodowym czy zagubienie się w labiryntowej jaskini. Na końcu podróży dziewczynka spotka wspomnianego ?śpiącego policjanta? ofiarującego jej jakże ważną lekcję („Dzieci nie odpowiadają za błędy dorosłych”), stanowiącą motto całej sprawnej opowieści.
Prawdziwą gwiazdą wzruszającej historii jest żabi filozof, bombardujący nas całym arsenałem wysublimowanych, momentami komicznych stwierdzeń. Dziwaczny przewodnik w humorystyczny sposób wypowiada się o znanych, bajkowych motywach, dzieląc się z towarzyszką swą pasją do łapania motyli, która objawia się w dość makabryczny, zgodny z jego zwierzęcą naturą, sposób. Żaba słusznie zauważa, iż przywiązywanie zbyt dużej uwagi do imienia nie jest istotne, liczy się charakter oraz osobowość danej jednostki, a nie jej powierzchowność. Celne są również uwagi płaza o funkcjonowaniu świata, czego wyrazem jest jego rozmowa z dziewczynką podczas wieczornego wylegiwania się i wpatrywania w gwiaździste niebo.
Poważny ton historii współgra z wyrafinowanymi ilustracjami, świetnie działającymi na wyobraźnię potencjalnego czytelnika. Już sama, mocno psychodeliczna, okładka, kojarzona z plakatem z filmu ?Vertigo? Alfreda Hitchcooka, przekonuje nas, że w środku komiksu znajdziemy historię o potężnym ładunku absurdu. Czarno-biała kolorystyka również nie skłania nas do powiedzenia, że oto czytamy komiks przeznaczony głównie dla młodych osób. Rysownik kapitalnie zaprezentował dynamiczne sekwencje oraz postać dzielnej protagonistki, a największe wrażenie wywiera obraz wędrówki przez ciemny korytarz wypełniony szeregiem zdradliwych drzwi oraz scena na drewnianym moście nad przepaścią.
„Wszystko będzie dobrze” można uznać za panaceum na codzienne smutki, sumienną próbę pokonania druzgocących skutków rozwodu oraz precyzyjny wgląd w umysł przeżywającego rozstanie rodziców dziecka. Komiks sprawdza się wyśmienicie jako idealnie przemyślana i bezbłędnie zilustrowana opowieść o sile wyobraźni, ucieczce od kłopotów oraz istocie bajkowości, z wyraźnym egzystencjalnym wydźwiękiem. W przeciwieństwie do większości tytułów nagrodzonych w konkursie Christy, album Misiaka nie może być posądzany o infantylność. To dzieło dojrzałe, przejmujące, mądre, a jednocześnie zabawne. Kapitalna lektura, zapewniająca właściwą dawkę emocji i dramatyzmu.
Mirosław Skrzydło
TweetKategoria: recenzje
