Najważniejsze zapowiedzi Oficyny Literackiej Noir sur Blanc na 2022 rok

21 grudnia 2021

Czas na kolejne spojrzenie w niedaleką przyszłość. Tym razem przedstawiamy tytuły książek, które znalazły się w przyszłorocznych planach wydawniczych Oficyny Literackiej Noir sur Blanc. Czytelników czekają spotkania ze znanymi już pisarzami, ale też nazwiska zupełnie nowe na polskim rynku.

William Dalrymple „Anarchia”, tłum. Krzysztof Obłucki – premiera: 26 stycznia

Wiek władzy, chciwości i okrucieństwa. Historia panowania prawdziwej królowej Brytyjskiego Imperium – Kompanii Wschodnioindyjskiej. „Anarchia” relacjonuje jeden z najbardziej niezwykłych epizodów w światowej historii – to opowieść o tym, jak potężne Imperium Mogołów, kontrolujące światowy handel i mające do dyspozycji niemal niewyczerpane zasoby, rozpadło się, ustępując miejsca pierwszej prawdziwie międzynarodowej korporacji: z siedzibą oddaloną tysiące kilometrów od subkontynentu, którym niepodzielnie rządziła, odpowiadającej przed udziałowcami, którzy nigdy w życiu nie byli w Indiach i mieli niewielkie pojęcie o miejscu, które stało się źródłem ich bogactwa. Dalrymple, korzystając z niedostępnych wcześniej źródeł, kreśli fascynujący obraz powstania Kompanii Wschodnioindyjskiej, globalnej organizacji, która przetarła szlak ekonomicznym gigantom kształtującym współczesny świat. I która, jak wielu jej następców, realizowała swoje interesy z bezwzględną konsekwencją, odciskając okrutne piętno na losach milionów.

Dominique Bona „Gala. Niebezpieczna muza”, tłum. Maria Żurowska – premiera: 9 lutego

Kobieta żądna przygód, obdarzona zagadkowym urokiem towarzyszka życia trzech wybitnych mężczyzn, muza, której los kształtowały jedynie namiętności… Gala pozostała tajemnicą. Dla swoich kochanków i mężów była równocześnie kochanką i matką: swoistą, potężną i niezbędną siłę do życia czerpali z niej Paul Eluard, Max Ernst i Salvador Dali, trzej spośród wielkich artystów XX wieku. Samotna i tajemnicza, Gala wychowywała się w Rosji, wyrastając na dziewczynę zbuntowaną przeciw konwenansom, kochającą życie wolne od wszelkich podziałów i zaszufladkowań, migotliwe i pełne blasku. Uchodziła za femme fatale o niezaspokojonych apetytach, raz pełną żaru, kiedy indziej lodowatą. Dominique Bona przedstawiła jej przygodę z surrealizmem w nowym świetle: oto trzej z najsławniejszych malarzy i poetów zafascynowani kobietą, która przez całe życie zaciekle chroniła swój świat wewnętrzny. Ta kobieta była ich natchnieniem…

Patrick Deville „Amazonia”, tłum. Jan Maria Kłoczowski – premiera: 9 marca

Tym razem Patrick Deville podróżuje po Amazonii – od Brazylii po Ekwador, od Belém nad Atlantykiem do Santa Elena nad Pacyfikiem i dalej – na Wyspy Galapagos. W podróży towarzyszy mu syn. Płynąc wraz z nimi w górę jednej z największych rzek świata na pokładzie parowca „Jangada”, poznajemy burzliwe dzieje regionu – od wypraw konkwistadorów poszukujących w dżungli legendarnego Eldorado, poprzez niezwykłe przygody odkrywców i naukowców – od La Condamine’a po Alexandra von Humboldta czy Charlesa Darwina – losy tych, którzy dorobili się tutaj na zbieraniu kauczuku, a potem stracili całą fortunę, po brazylijskie podróże pisarzy takich jak Bernanos czy Zweig oraz antropologów, jak Lévi-Strauss. Mieszając gatunki, Deville snuje swoją literacką opowieść o świecie, przywołując na świadków takie postaci jak Montaigne, Blaise Cendrars czy Roger Casement. Wnioski, jakie wyciąga z poczynionych w Amazonii obserwacji, nie są budujące: „Od dwudziestu dwóch lat podróżowałem po świecie i próbowałem wyrobić sobie opinię na temat burzliwych przemian historycznych i politycznych, do których dochodziło po feralnym roku 1860, kiedy to trwała w najlepsze druga rewolucja przemysłowa. Mój wniosek był jeden: niezależnie od konfliktów i perypetii związanych z rozwojem technologii, najważniejszym zagrożeniem stawał się obecny kryzys klimatyczny”.

Don DeLillo „Cisza”, tłum. Michał Kłobukowski – premiera: 17 marca

Jeden z najważniejszych współczesnych amerykańskich pisarzy i jego najnowsza powieść – hipnotyzująca i niepokojąco aktualna wizja współczesności. Rok 2022, niedziela Super Bowl. Piątka przyjaciół umówiona jest na kolację w mieszkaniu na wschodnim Manhattanie. Gospodarzami są emerytowana profesor fizyki wraz z mężem, do których dołącza jeden z byłych studentów. Wśród gości brakuje tylko drugiej pary, spóźnionej przez – jak pokaże czas – dramatyczny lot z Paryża. Toczą się banalne rozmowy, od pierwszego gwizdka dzieli nas jedynie pasmo reklam. Nagle cyfrowy szum milknie, a wszelkie kanały cyfrowej komunikacji zostają przerwane. To, co następuje potem, jest poruszającą opowieścią o tym, co czyni nas ludźmi. Nigdy dotąd fikcja nie dostarczała nam tak błyskawicznych i celnych wskazówek, jak poruszać się w pełnym chaosu i nieprzewidywalności świecie. Nigdy dotąd wizje przyszłości i język Dona DeLillo nie były tak przeszywająco celne.

Philippe Lançon „Strzęp”, tłum. Jan Maria Kłoczowski – premiera: 30 marca

Philippe Lançon, współpracownik francuskiego dziennika „Libération”, a także felietonista satyrycznego tygodnika „Charlie Hebdo”, może śmiało powtarzać, iż los darował mu drugie życie. 7 stycznia 2015 roku został ciężko ranny w zamachu terrorystycznym, do którego doszło w lokalu redakcji drugiej ze wspomnianych gazet. Jest jednym z nielicznych, którzy przeżyli… „Pocisk zgruchotał mu dolną szczękę i wybił zęby, zniekształcając twarz. Dziennikarz w stanie ciężkim został przewieziony do szpitala, gdzie po wielomiesięcznym leczeniu i kilkunastu skomplikowanych operacjach lekarzom udało się zrekonstruować zmiażdżone fragmenty twarzy, umożliwiając pacjentowi mówienie i jedzenie. Po długiej rekonwalescencji Lançon wrócił do pisania. Z notatek, maili, esemesów, rozmów z rodziną, przyjaciółmi i świadkami wydarzenia krok po kroku zrekonstruował tamten feralny dzień, a następnie opisał długą powrotną drogę do świata żywych” – pisał w piątą rocznicę zamachu Piotr Kieżun z „Kultury Liberalnej” w omówieniu książki wydanej przez Gallimarda w 2018 roku – książki, która szybko stała się literackim wydarzeniem. Zdobyła wówczas dwie ważne nad Sekwaną nagrody: Femina i Renaudot, a miesięcznik „Lire” ogłosił ją najlepszą książką roku.

Alicia Giménez-Bartlett „Żadnych trupów”, tłum. Małgorzata Mróz – premiera: 6 kwietnia

Najnowszą sprawą inspektor Petry Delicado jest… jej własne życie – los młodej nonkomformistki, która rzuciła wyzwanie powołaniu, przez wielu zastrzeżonemu tylko dla mężczyzn. „Moje pokolenia zakładało, że są pewne oczywistości, które przyjmuje się bez sprzeciwu. Balansując pomiędzy frankistowską przeszłością, a teraźniejszością, należało przestrzegać katolickiej moralności, w której marnotrawienie czasu i zdolności było grzechem śmiertelnym”. Petra Delicado postanawia odciąć się od codzienności i spojrzeć z perspektywy czasu na własne życie. Z wrodzoną przenikliwością i poczuciem humoru ocenić losy dziewczyny wydalonej z prowadzonej przez zakonnice szkoły, antyfrankistowskiej studentki, której młodzieńcze plany odmieniło małżeństwo, a wreszcie kobiety, która postanowiła przebić „szklany sufit” i zostać jedną z pierwszych funkcjonariuszek hiszpańskiej policji.

Luis Sepúlveda „Historia białego wieloryba”, tłum. Joanna Branicka – premiera: 20 kwietnia

Z muszli, którą znalazł mały chłopiec na chilijskiej plaży na samym południu świata, dobiega głos pełen mądrości i przywołujący wspomnienia. To głos białego wieloryba, mitycznego zwierzęcia, które przez całe dekady trzymało straż na wodach oddzielających wybrzeże od wyspy, świętej dla mieszkańców tego regionu, Ludzi Morza. Kaszalot, największe zwierzę spośród zamieszkujących oceany, doświadczył ogromnej samotności i przepastnej głębi wód, i poświęcił swe życie wiernemu wypełnianiu zadania powierzonego mu przez innego sędziwego kaszalota. Miał chronić tę część morza przed innymi ludźmi, grabieżcami, którzy przypłynęli z daleka swymi łodziami. To właśnie oni, wielorybnicy, opowiadali dotąd historię budzącego trwogę białego wieloryba, ale oto nadszedł moment, w którym on przemówi własnym głosem, prastarym językiem morza.

Patricia Highsmith „Głęboka woda”, tłum. Krzysztof Obłucki – premiera: 20 kwietnia

Niepublikowana dotąd w Polsce powieść Patricii Highsmith, a zarazem otwarcie serii wznowień tej doskonałej autorki. Równolegle z „Głęboką wodą” w nowym wydaniu ukażą się dwie pierwsze części cyklu o Tomie Ripleyu: „Utalentowany Pan Ripley” oraz „Ripley pod ziemią”. Idylliczna fasada życia na przedmieściach w Ameryce kryje za sobą mroczne tajemnice. Vic i Melinda Van Allenowie wydają się idealną parą, ale pozory mylą. W ich małżeństwie nie ma miłości, istnieje tylko zazdrość i toczy się swoista gra. Melinda obnosi się ze swoimi romansami. Kiedy jeden z jej kochanków zostaje zamordowany, Vic puszcza plotkę, że to jego sprawka. Fikcja i rzeczywistość zaczynają się przenikać i to, że krew naprawdę splami ręce Vica, pozostaje tylko kwestią czasu.

Charles Bukowski „Światło błyskawicy za górą”, tłum. Marcin Baran, Dobrosław Rodziewicz – premiera: 11 maja

Kolejny pośmiertny tom poetycki Charlesa Bukowskiego przynosi wiersze, które coraz precyzyjniej opisują zmory atakujące pisarza z zewnątrz i od środka. To zapis wciąż powracających koszmarów dzieciństwa i młodości, to egzorcyzmowanie okrucieństw ojca, któremu – jak wiemy z autobiograficznych opowiadań autora, a zwłaszcza powieści „Z szynką raz!” – nigdy nie wybaczył brutalnego, poniżającego traktowania. A jednocześnie jest to książka pełna witalności i sardonicznego poczucia humoru. Czasem zaś alkohol, kobiety i gra na wyścigach konnych pozwalają uwierzyć bohaterowi tych wierszy w sens, piękno i radość życia. Ale tylko czasem i raczej na krótko.

Vladimir Bartol „Alamut”, tłum. Joanna Pomorska, Joanna Sławińska – premiera: 18 maja

Akcja powieści „Alamut”, osadzona w XI-wiecznej Persji, opowiada historię legendarnego przywódcy ismailitów, Hasana Ibn Sabbaha, zwanego Sulejmanem, samozwańczego proroka opętanego żądzą zdobycia władzy nad wyznawcami Mahometa w całym regionie. Do realizacji swoich planów zakłada on odciętą od świata twierdzę Alamut, gdzie za pomocą intryg i perfidnych manipulacji pragnie wychować grono fanatycznie mu oddanych zwolenników, fedainów, gotowych oddać życie za sprawę, aby trafić do obiecanego raju. Jego przesłanie brzmi: „Nic nie jest prawdziwe, wszystko jest dozwolone”. W tym celu wysyła kilku „wybrańców” na jedną noc do baśniowych ogrodów, pełnych pięknych niewolnic mających ich uwieść, omamić i stworzyć iluzję, że przebywają w raju i trafią tam ponownie po śmierci. Nie wszyscy bohaterowie zdołają przejść tę próbę, gdy zdemaskują oszustwo rzekomego proroka. Powieść „Alamut”, opublikowana w 1938 roku, była w zamierzeniu alegorią, reakcją autora na rosnące w siłę reżimy faszystowskie w Europie, zwłaszcza we Włoszech, ma jednak charakter ponadczasowy, uniwersalny. Dużo mówi o naturze człowieka, jego słabościach, podatności na manipulację i skłonności do ulegania zwodniczym obietnicom. W wielu krajach powieść Bartola stała się bestsellerem i rozpala wyobraźnię również współcześnie – stała się główną fabularną inspiracją serii gier „Assassin’s Creed”, która doczekała się kilkunastu odsłon i ponad 150 milionów sprzedanych egzemplarzy na całym świecie. To właśnie z kart tej książki zaczerpnięto sylwetki głównych bohaterów i maksymę przyświecającą nieuchwytnym zabójcom.

Toni Sepeda „Wenecja komisarza Brunettiego”, tłum. Marek Fedyszak – premiera: 8 czerwca

W „Wenecji komisarza Brunettiego” autorka zaprasza nas na dwanaście spacerów po mieście trasami, którymi w kolejnych tomach cyklu wędruje bohater wykreowany przez Donnę Leon. Każdy spacer to osobny rozdział książki, zawierający cytaty z różnych powieści dotyczące miejsc, w których rozgrywa się ich akcja. Toni Sepeda przedstawia historię dzielnic, budynków i weneckich barów oraz zmiany, którym ulegały zarówno przez wieki, jak i za życia commissario Brunettiego. Ten literacko-historyczny przewodnik po mieście na Lagunie Weneckiej będzie dla miłośników twórczości Donny Leon cennym dopełnieniem jej powieści. Ona sama tak pisze we wstępie: „’Wenecja komisarza Brunettiego’ podąża za nim, za jego myślami i refleksjami, gdy Brunetti porusza się instynktownie w labiryncie weneckich calli i rughe, po licznych rive. Przystaje wraz z nim, żeby podumać i poobserwować, próbuje też pokazać czytelnikowi, dlaczego jego przywiązanie do tego cudownego miasta – niezależnie od rozczarowań i narzekań, jakie budzi w nim Wenecja – jest tak namiętne i głębokie jak miłość do żony i dzieci”.

Donna Leon „Adopcja”, tłum. Marek Fedyszak – premiera: 8 czerwca

W najnowszej powieści kryminalnej Donna Leon opisuje historię pewnej adopcji i jej tragiczne konsekwencje. Ponieważ sprawa dotyczy bardzo zamożnego przyjaciela rodziny Falierów, Gonzalo Rodrigueza de Tejedy, który postanowił usynowić dorosłego mężczyznę, komisarz na prośbę hrabiego, swojego teścia, próbuje dowiedzieć się czegoś więcej. Gonzalo, sędziwy homoseksualista, niespodziewanie umiera na ulicy, a jedna z jego przyjaciółek, która przybywa na pogrzeb do Wenecji, niedługo potem zostaje uduszona w swoim hotelowym pokoju. Komisarz Brunetti niechętnie stara się poznać długo ukrywane tajemnice z życia Gonzala, które ostatecznie doprowadziły do zabójstwa. Śledztwo w tej sprawie przyniesie mu więcej bólu niż satysfakcji z rozwiązania kryminalnej zagadki.

Maurizio de Giovanni „Dzień zmarłych. Jesień komisarza Ricciardiego”, tłum. Maciej A. Brzozowski – premiera: 22 czerwca

Ostania część tetralogii Maurizia de Giovanniego z mrocznym komisarzem Ricciardim w roli głównej. Jesienny Neapol szykuje się na wizytę samego Duce, Benita Mussoliniego, a komisarz Ricciardi walczy z własną intuicją, która podpowiada mu, że śmierć małego sieroty, Tette, wcale nie była nieszczęśliwym wypadkiem… O komisarza walczą tymczasem dwie niezwykłe kobiety, zakochanego w jego zielonych oczach i arcytrudnym charakterze: faszystowska femme fatale – Livia, wdowa po tenorze Vezzim, zamordowanym w pierwszej części tetralogii („Łzy pajaca”) i sąsiadka z naprzeciwka, nieśmiała Enrica. Mroczny, acz kipiący namiętnościami kryminał kończy czterotomową podróż po Neapolu, jakiego do tej pory nie znaliśmy.

Andrea Camilleri „Głos wśród nocy”, tłum. Monika Woźniak – premiera: 6 lipca

W dwudziestym już tomie bestsellerowej serii kryminalnej Andrei Camilleriego komisarz Montalbano prowadzi śledztwo w banalnej na pozór sprawie włamania do supermarketu. Sprawy przybierają poważniejszy obrót, kiedy kierownik sklepu popełnia samobójstwo. Jednocześnie zostaje odkryte brutalne morderstwo narzeczonej syna ważnego polityka. Czy te dwa przestępstwa mają ze sobą coś wspólnego? Intuicja podpowiada komisarzowi, że tak, ale zanim rozwikła zagadkę, będzie się musiał zmierzyć nie tylko z groźbą ze strony mafii, ale i z machinacjami skorumpowanych polityków…

Andrea Camilleri „Pies z terakoty”, tłum. Jarosław Mikołajewski – premiera: 6 lipca

Wznowienie drugiego tomu bestsellerowego cyklu Andrei Camilleriego z komisarzem Montalbano w roli głównej. Książka łączy wątek kryminalny z gorzko-ironicznym obrazem sycylijskiej prowincji. W miasteczku Vigàta dzieją się rzeczy zdumiewające: jeden z mafijnych bossów koniecznie chce się oddać w ręce policji; złodzieje z niezrozumiałych powodów porzucają ciężarówkę z wielkim łupem. Sprawy zaczynają przybierać dramatyczny obrót, kiedy ginie jedyny świadek kradzieży i gdy dochodzi do zamachu na życie „nawróconego” gangstera. Sensacyjny zwrot w śledztwie stanowi odkrycie tajemniczej groty z ciałami zamordowanych kochanków. Znalezione przy nich przedmioty, w tym pies z terakoty, mogą wskazywać na zbrodnię rytualną, badania zaś poświadczają, że do tragedii doszło przed pięćdziesięciu laty.

Javier Cercas „Terra Alta”, tłum. Adam Elbanowski – premiera: sierpień

Akcja powieści toczy się w katalońskiej Terra Alta, gdzie młody policjant, Melchior Marín, prowadzi śledztwo w sprawie potrójnego, brutalnego zabójstwa. Marín nie rezygnuje z dochodzenia, mimo że następstwem śledztwa będzie śmierć jego żony. Odkrywa zarazem, że korzenie potrójnej zbrodni tkwią w odległej przeszłości, przywołującej widma hiszpańskiej wojny domowej. Powieść Javiera Cercasa łączy w sobie intrygę kryminalną, wątki historyczne i polityczne (niepodległościowe aspiracje Katalonii), stawia pytania o skuteczność wymiaru sprawiedliwości i prawo do zemsty, ale przede wszystkim jest portretem młodego bohatera i jego powikłanych losów: nim został policjantem, był członkiem kartelu narkotykowego, a potem wykazał się niezwykłą odwagą w czasie zamachów terrorystów islamskich w Katalonii w roku 2017. Powieść została uhonorowana „Premio Planeta 2019”, prestiżową hiszpańską nagrodą literacką.

Guzel Jachina „Chutor nad Wołgą” (tytuł roboczy), tłum. Henryk Chłystowski – premiera: wrzesień

„Chutor nad Wołgą” to nowa powieść Guzel Jachiny, której debiutancka powieść „Zulejka otwiera oczy” zdobyła serca krytyków i czytelników, przynosząc autorce prestiżowe nagrody Jasna Polana i Bolszaja Kniga. W najnowszej książce Jachina kontynuuje bliskie jej wątki – odzyskiwanie zbiorowej pamięci, przeplatanie się kultur, ukazanie losów jednostek, które dostały się w żarna Historii. Jeśli w „Zulejce…” – jak trafnie zauważa pisarka i tłumaczka Elena Kostiukowicz – „Jachina zabierając czytelnika na daleką Syberię, tak naprawdę pokazuje Tatarską duszę uśpioną w Rosji i w każdym, kto sięgnie po tę książkę”, tak w nowej powieści nadszedł czas na nową, lecz równie fascynującą historię – tragiczne losy, barwny folklor i sposób życia Niemców nadwołżańskich, których świat bezpowrotnie zniknął wraz z masowymi deportacjami w 1941 roku.

Gerald Durrell „Zapiski ze zwierzyńca”, tłum. Małgorzata Fabianowska – premiera: wrzesień

„Zapiski ze zwierzyńca” to pełna humoru opowieść o początkach pracy młodego Geralda Durrella w Whipsnade Zoo, gdzie wkrótce po zakończeniu drugiej wojny światowej znalazł posadę jako młodszy opiekun, spełniając swoje dziecięce marzenie. Poza barwną plejadą pracowników i innych opiekunów, głównymi bohaterami książki są bez wątpienia zwierzęta, jak zawsze portretowane przez Durrella z dowcipem i niezrównaną miłością. Dla miłośników „Trylogii z Korfu” to bez wątpienia lektura obowiązkowa!

Lobo Antunes „Nie wchodź tak szybko w tę ciemną noc”, tłum. Wojciech Charchalis – premiera: październik

Literackie wyzwanie dla twórcy i tłumacza, ale także i czytelnika, który fragment po fragmencie rozwikłuje narracyjną łamigłówkę wędrówek i wspomnień Marii Clary, tych prawdziwych i tych zmyślonych, obrazów, które przywołuje, gdy jej ojciec umiera w szpitalu. Tytuł nawiązuje do słynnego wiersza Dylana Thomasa „Do not go gentle into that good night”, a i sam Antunes nazywa tę książkę poematem. I bez wątpienia jego styl coraz bardziej zbliża się do poezji w poszukiwaniu doskonałości formy. Autor tak mówi o swojej prozie w jednym z wywiadów dla „Jornal de Letras”: „Coraz częściej staram się traktować ją jak poezję. Zarówno jeśli chodzi o powściągliwość w doborze słów, jak i o to, by pozwolić im błyszczeć ich wewnętrznym blaskiem”. Książka została wyróżniona prestiżową portugalską nagrodą poetycką im. Dom Dinisa przez Fundację Mateus.

György Dragomán „Stos”, tłum. Karolina Wywrot – premiera: listopad

Trzynastoletnia Emma dorasta w jednej z dyktatur pogrążonej w mroku żelaznej kurtyny Europy Wschodniej, w której autorytarne rządy wydają się już nieodwołalną wiecznością. Gdy jej dysydenccy rodzice giną w wypadku samochodowym, dziewczynka trafia do sierocińca, nie zagrzewa tam jednak miejsca zbyt długo. Zostaje adoptowana przez swoją babcię, której nigdy dotąd nie spotkała. Podczas gdy krajem wstrząsa brutalna rewolucja, Emma – jak uczennica wiedźmy – poznaje zwyczaje i rytuały swojej babki, która potrafi przepowiadać przyszłość z kawowych fusów, zadawać i koić ból, gdy tylko tego zechce i dzieli dom z duchem swego zmarłego męża. Ale to wszystko nie jest wcale głównym powodem, dla którego mieszkańcy miasteczka traktują ją z pogardą i nieufnością. Plotki głoszą, że wraz z mężem odpowiada za zniknięcie ważnych i ściśle tajnych państwowych dokumentów. Poznając historię swojej rodziny, Emma odkrywa, że równoległa magiczna rzeczywistość była dla jej dziadków jedynym skrawkiem wolności. „Stos” łączy baśniowość i realizm magiczny z przenikliwym spojrzeniem na demony środkowoeuropejskiej historii.

Leonardo Padura „Heretycy”, tłum. Adam i Dorota Elbanowscy – premiera: listopad

Bohaterem powieści jest hawański detektyw Mario Conde (w Polsce ukazały się dotąd trzy powieści Leonarda Padury z tej detektywistycznej serii), który na prośbę Amerykanina, Eliasza Kamińskiego, prowadzi dochodzenie w sprawie zaginionego obrazu Rembrandta, należącego ongiś do osiadłej w Krakowie żydowskiej rodziny Kamińskich. Historia obrazu – podobizny Chrystusa – sięga najpierw do roku 1939, kiedy statek „Saint Louis” z żydowskimi uciekinierami na pokładzie (wśród nich jest rodzina małego Daniela Kamińskiego – przyszłego ojca Eliasza – który wraz ze swym wujem już od kilku lat mieszka w Hawanie), nie dostaje zgody władz na przybicie do hawańskiego portu. Nie spełniły się nadzieje Daniela i jego wuja, że ich rodzina wykupi prawo azylu na Kubie w zamian za będący w ich posiadaniu obraz Rembrandta. Opowieść cofa się jeszcze dalej w przeszłość, do siedemnastowiecznego Amsterdamu: młody Żyd, łamiąc prawa swojej wspólnoty, zostaje uczniem Rembrandta, a potem, wyklęty jako bluźnierca i heretyk, wraz z obrazem swojego mistrza, ucieka na kresy Rzeczpospolitej, gdzie padnie ofiarą pogromów. Powieść prowadzi nas ponownie do współczesnej Hawany: śledztwo w sprawie zaginionego płótna Rembrandta (wszystko wskazuje na to, że obraz w roku 1939 znalazł się jednak w Hawanie) doprowadzi Maria Conde do spotkania z innymi heretykami, młodymi ludźmi, wyznawcami kontrkultury emo. Książka Leonarda Padury, kryminalna i zarazem historyczna, jest pasjonującą opowieścią o ludziach z różnych epok, którzy buntują się przeciwko zastanej rzeczywistości, zaś ich marzenia i pragnienia zostają uznane za herezję.

[edm]

Tematy: , , , , , , , , , , , , , ,

Kategoria: premiery i zapowiedzi