Laurent Mauvignier zdobył Nagrodę Goncourtów 2025
Pisarz Laurent Mauvignier otrzymał najważniejsze francuskie wyróżnienie literackie – Nagrodę Goncourtów. Kapituła doceniła jego 750-stronicową sagę rodzinną „La Maison Vide” (z fr. „Pusty dom”).
Powieść „La Maison vide” od kilku tygodni była uważana za faworytkę w wyścigu o prestiżowe wyróżnienie. Akademia Goncourtów, której przewodniczy Philippe Claudel, najwyraźniej podzielała ten pogląd, ponieważ potrzebowano tylko jednej tury głosowania, aby wyłonić zwycięzcę spośród czworga finalistów. Laurent Mauvignier rywalizował o nagrodę z Emmanuelem Carrère’em, maurytyjsko-francuską pisarką Nathachą Appanah i belgijską pisarką Caroline Lamarche. Nazwisko zwycięzcy tradycyjnie ogłoszono na schodach paryskiej restauracji Drouant.
Choć w Polsce pozostaje dotąd praktycznie nieznany (jego twórczość ma dopiero przybliżyć Wydawnictwo Czarne), 58-letni Laureant Mauvignier to ceniony francuski pisarz. Popularność zyskał dzięki swojemu powieściowemu debiutowi „Loin d’eux”, wydanemu w 1999 roku. Później były kolejne tytuły, w tym głośna nad Loarą powieść „Des hommes” z 2009 roku, opowiadająca o okrucieństwach wojny algierskiej. W 2020 roku książka została zekranizowana przez reżysera Lucasa Belvaux (w Polsce film był wyświetlany pod tytułem „Front domowy”). Mauvignier ma w dorobku liczne nagrody, a „La Maison Vide” to jego trzynasta powieść.
„Oddajemy hołd autorowi, który ma już bardzo znaczący dorobek i który w tym roku dał nam nie tylko obszerne dzieło, ale prawdziwie fundamentalną powieść” – skomentował w rozmowie z prasą Philippe Claudel.
Nagrodzona książka jest inspirowana opowieściami o rodzinie autora, które słyszał w dzieciństwie. „Jestem przeszczęśliwy” – przyznał Mauvignier. „To niesamowita nagroda, ponieważ ta książka wywodzi się z mojego dzieciństwa i obejmuje kilka pokoleń” – dodał.
Na 750 stronach Mauvignier opowiada sfabularyzowaną historię swoich przodków. Wszystko zaczyna się w 1976 roku. Narrator (który jest uderzająco podobny do autora) otwiera dom rodzinny, który od dziesięcioleci stoi zaniedbany. Wewnątrz znajduje fortepian, komodę z obtłuczonym marmurowym blatem, medal Legii Honorowej i fotografie, z których wycięto jedną twarz. To właśnie tam rozpoczyna prywatne śledztwo, które pomoże mu zrozumieć swoje korzenie.
Kierując się pytaniami, które dręczyły go, odkąd skończył 16 lat, gdy jego ojciec popełnił samobójstwo, „jakby wszystko, od jego narodzin, było zaprogramowane, jakby ani przypadek, ani los nie odegrały w tym żadnej roli, ale wszystko było wynikiem pewnego rodzaju matematycznej logiki” sformułowanej „jeszcze przed jego narodzinami, przez jego matkę, Marguerite, a nawet wcześniej, przez Julesa, jego dziadka, albo przez jego babcię, Marie-Ernestine”, a jeszcze wcześniej przez rodziców Marie-Ernestine, czyli Jeanne-Marie i Firmina, narrator postanawia zrekonstruować historię swojej rodziny na przestrzeni czterech pokoleń.
Stopniowo odkrywa splecione losy zapomnianych kobiet – swojej prababki Marie-Ernestine, pianistki, której marzenia zniszczyło przymusowe małżeństwo, i jej córki Marguerite, niekochanej i uważanej za skandalistkę. W sercu powieści znajduje się medal Legii Honorowej, przyznany pośmiertnie rodzinnemu bohaterowi, Jules’owi, oraz wycięta twarz jego córki, Marguerite. Z jednej strony honor, z drugiej hańba.
Mauvignier przyznaje, że odsłania historię rodziny niczym paleontolog, który „odtworzyłby ze skamieniałej kości udowej szkielet prehistorycznego zwierzęcia, jakiego nikt nigdy nie widział”. Czerpie więc z pamięci rodzinnej i archiwów, ale też pozwala sobie na sięgnięcie po fikcję, która służy do prowadzenia śledztwa i wyjaśnienia niektórych tajemnic.
Nagroda Goncourtów ma symboliczną wartość finansową wynoszącą jedynie 10 euro, ale jej prestiż znacząco wpływa na sprzedaż wyróżnionej książki. Według danych instytutu GfK, powieści uhonorowane tą nagrodą w latach 2019-2023 w samej Francji sprzedawały się średnio w nakładzie 577 tysięcy egzemplarzy. W 2024 roku laureatem został Kamel Daoud za książkę „Huryska”, której polski przekład ukazał się w październiku dzięki oficynie ArtRage.
[am]
fot. Paris Videostars
Kategoria: newsy
