Czy Emily Brontë cierpiała na Zespół Aspergera?
Zdaniem badaczki Claire Harman autorka „Wichrowych wzgórz”, Emily Brontë, wykazywała cechy charakterystyczne dla osób cierpiących na odmianą autyzmu nazywaną Zespołem Aspergera.
Jeden z bardziej znanych przypadków dziwnego zachowania Emily opisała Elizabeth Gaskell, koleżanka i pierwsza biografka Charlotte Brontë, która w swej książce przybliżyła zdarzenie, jakie miało miejsce w 1857 roku, kiedy to autorka „Wichrowych wzgórz”, zdenerwowana tym, że pies zabrudził pranie, mocno uderzyła go w pysk, „pozostawiając półślepego i oszołomionego”. Gaskel uznała, że była to jedynie „oznaka siły charakteru Emily”. Według Harman tego typu wybuchy gniewu mogły być jednym z symptomów Zespołu Aspergera. Zwłaszcza, że Emily Brontë wykazywała również wiele innych objawów kojarzonych z tym zaburzeniem.
Zespół Aspergera to odmiana autyzmu zdefiniowana i opisana w 1944 roku przez Hansa Aspergera. Jest odmianą łagodną, nie powoduje zaburzeń w rozwoju i problemów językowych. Do objawów należą m.in.: izolowanie się od społeczeństwa, nagłe wybuchy gniewu, obsesyjna potrzeba rutyny czy przejawianie intensywnego zainteresowania specjalistyczną lub niezwykła tematyką.
Tymczasem Emily Brontë znana była z niechęci do wychodzenia z domu (i to do tego stopnia, że chciała uczyć się eksternistycznie) i odczuwała dyskomfort w sytuacjach towarzyskich. Miała niewielu przyjaciół, a wśród sąsiadów była postrzegana jako osoba niegrzeczna i agresywna. Bliscy z kolei podkreślali jej błyskotliwość i siłę, zarówno fizyczną jak i psychiczną. Jej jedyna powieść, „Wichrowe Wzgórza”, poruszała tematykę, która były czymś niezwykłym dla wiktoriańskich pisarek i zszokowała ówczesnych recenzentów. Emily aż do śmierci obsesyjnie pracowała nad sagą fantastyczną opartą na pomyśle z dzieciństwa, kiedy to wraz z rodzeństwem wymyśliła królestwa Angrii i Gondalu. Domowe obowiązki i rutyna były dla niej tak ważne, że nawet na kilka godzin przed śmiercią osłabiona próbowała zająć się szyciem.
Niektórzy badacze twierdzą, że Emily Brontë przez całe życie cierpiała na anoreksję. Pierwsze głodówki robiła już w młodości, gdy została wysłana do szkoły z internatem. Uważa się również, że to anoreksja prawdopodobnie przyczyniła się do jej śmierci w wieku 30 lat, osłabiając system odpornościowy pisarki walczący z gruźlicą. Co ciekawe, badania potwierdzają, że jadłowstręt psychiczny częściej występuje u osób cierpiących na różne odmiany autyzmu.
Claire Harman zwróciła uwagę na zaburzenia Emily niejako przy okazji, pisząc biografię Charlotte Brontë. Nie zgadza się z teorią, jakoby wszystkie książki autorstwa słynnych sióstr wyszły w rzeczywistości spod pióra jednej osoby. Jest również pewna, że „Wichrowe Wzgórza” Emily w całości napisała sama, a nie, jak niektórzy sądzą, z pomocą brata Branwella. „Bycie Emily Brontë wystarczyło (do napisania tej książki). Emily Brontë byłą niesamowitym geniuszem” – powiedziała Harman podczas spotkania z czytelnikami w ramach Międzynarodowego Festiwalu Książki w Edynburgu.
[aw]
rys. Patrick Branwell Brontë
źródło: The Guardian, HubPages
Kategoria: newsy
