Przeczytaj fragment biografii „Grace. Księżna Monako” Jeffreya Robinsona
Prezentujemy fragment biografii Grace Kelly autorstwa Jeffreya Robinsona, która ukazała się 16 kwietnia nakładem wydawnictwa Marginesy. „Grace. Księżna Monako” opublikowana została pod patronatem Booklips.pl.
Ze swojego miejsca przy biurku w sporym gabinecie na szczycie pałacowej wieży Grace miała widok na wypełniony jachtami port w dole i niewielką górę za nim, czyli Monte Carlo.
Urządziła pokój w bladych zieleniach i żółciach, na środku ustawiła wielką kanapę ? przywiozła ją ze sobą z Filadelfii ? a po obu jej stronach stoliki, zwykle zasłane magazynami. Wszędzie umieściła zdjęcia rodziny w srebrnych ramkach ? na biurku, na stolikach i półkach ? a na ścianach powiesiła obrazy i grafiki, w tym swój ulubiony duży obraz olejny przedstawiający Nowy Jork.
Wpatrując się w pustą kartkę i myśląc o liście pisanym tak niechętnie, kobieta, która zrezygnowała z hollywoodzkiej sławy jako Grace Kelly, by zostać Grace księżną Monako, wzięła pióro i z rozmysłem, niezwykle schludnie napisała u góry: ?18 czerwca 1962 roku?.
Początek już miała.
Dopisała: ?Drogi Hitch…?. Naprawdę minęło już dwanaście lat? W 1950 roku w Nowym Jorku jako początkująca aktorka otrzymała propozycję zdjęć próbnych do czarno-białego filmu produkcji Twentieth Century Fox, do roli, której ostatecznie nie dostała. Ale zdjęcia te zobaczył reżyser Fred Zinnemann i dwa lata później obsadził ją u boku Gary?ego Coopera w filmie W samo południe.
To była jej pierwsza większa rola filmowa.
Publiczność uznała ją za piękność, Cooper zdobył Oscara za najlepszą rolę męską, Grace natomiast nie znalazła się nawet na pierwszym projekcie plakatu do filmu. A recenzja w ?New York Timesie? tylko zdawkowo o niej wspomniała.
Reżyser John Ford też widział zdjęcia próbne. Uznał, że aktorka jest ?dobrze wychowana, dobrze urodzona i ma klasę?, i przekonał MGM, by ściągnęło ją do Los Angeles na przesłuchanie do Mogambo, filmu, który zamierzał nakręcić w Afryce z Clarkiem Gable?em i Avą Gardner.
Rolę miała zapewnioną, jeśli chciała, a chciała, ale MGM nalegało, by podpisała siedmioletni kontrakt. Studio miało jej płacić osiemset pięćdziesiąt dolarów tygodniowo, co wówczas wielu ludziom wydałoby się może wielką sumą, ale według standardów hollywoodzkich było śmiesznie niską stawką.
Wstrzymując się jak najdłużej z podjęciem decyzji, wymusiła na wytwórni dwa ważne ustępstwa. Nie podnieśli jej apanaży, lecz zgodzili się, by co dwa lata robiła sobie wolne na pracę w teatrze i by nie musiała przeprowadzać się do Kalifornii. Mogła zostać w Nowym Jorku.
? Wytwórnia jest nieugięta ? musiała przyznać. ? Gdy czegoś chce, zawsze stawia na swoim.
Pożyczonym długopisem złożyła podpis na umowie tuż przed odprawą na lotnisku. Samolot, który miał ją zabrać do Afryki, już grzał silniki. Tymczasem Alfred Hitchcock też widział zdjęcia próbne z 1950 roku. Stwierdził, że Kelly to pokryty śniegiem wulkan.
„Serce mi pęka ? że muszę zrezygnować z tego filmu…”, napisała. Po raz pierwszy przyznawała się do tego komuś innemu niż mąż.
Hitchcock, urodzony w Wielkiej Brytanii, przeprowadził się do Hollywood w 1939 roku i właśnie dostał amerykańskie obywatelstwo. W wieku pięćdziesięciu paru lat był łysy, sylwetką przypominał jajo i miał bardzo charakterystyczny głos. Trafił na sam szczyt listy najlepszych hollywoodzkich reżyserów, kręcąc filmy obecnie uznawane za klasykę: Urzeczoną z Ingrid Bergman i Gregorym Peckiem, Łódź ratunkową na podstawie opowiadania Johna Steinbecka, Podejrzenie z Carym Grantem i Joan Fontaine oraz Osławioną, znowu z Carym Grantem, ale tym razem z Ingrid Bergman i Claude?em Rainsem.
Obsadzając Grace wraz z Rayem Millandem w thrillerze pod tytułem M jak morderstwo, zrobił coś, czego wcześniej nie uczynił żaden reżyser ? postawił ją na piedestale i uczynił z niej gwiazdę
filmową.
„Tak się zachwyciłam tym projektem ? a zwłaszcza tym ? że znowu będę pracować z Tobą”, zwykle pisała, używając myślników zamiast przecinków czy kropek.
Podczas kręcenia M jak morderstwo Hitchcock wciąż jej mówił o swoim następnym filmie, tym razem z Jimmym Stewartem, pod tytułem Okno na podwórze. Był nim tak rozentuzjazmowany, że zrezygnowała z możliwości zagrania u boku Marlona Brando w Na nabrzeżach ? jej zastępczyni Eva Marie Saint dostała za tę rolę Oscara dla najlepszej aktorki ? i wybrała jego nowy film.
„Kiedy się spotkamy ? pisała ? wyjaśnię Ci wszystkie powody swojej decyzji. Trudno mi je przekazać listownie czy przez osobę trzecią…”.
Potem znowu połączyła siły z Hitchcockiem, przy filmie Złodziej w hotelu, w którym zagrała u boku Cary?ego Granta. Kręcili go na Riwierze Francuskiej. To dzięki sukcesowi tego obrazu wróciła do Francji rok później, na Festiwal Filmowy w Cannes, i wtedy poznała księcia Rainiera.
Był rok 1955.
? Wychodząc za księcia Rainiera ? mówiła wtedy ludziom ? poślubiłam mężczyznę, a nie to, co on reprezentuje ani kim jest. Zakochałam się w nim bez zastanowienia i cała reszta mnie nie obchodziła.
Ale ponieważ „cała reszta” była czymś wyjątkowym, siedem lat później bajka, która zaczęła się od pierwszego spotkania w Monako, trwała w najlepsze.
(…)
Jeffrey Robinson „Grace. Księżna Monako”
Tłumaczenie: Ewa Penksyk-Kluczkowska
Wydawnictwo: Marginesy
Liczba stron: 400
Opis: Połączyły ich… wysyłane w tajemnicy listy i powoli budzące się uczucie. A potem ?żyli długo i szczęśliwie?, tworząc naprawdę dobrą, kochającą się rodzinę. Aż do tragicznej śmierci Grace. Czy ? piękna i szlachetna w roli księżnej Monako ? tęskniła za swą dawną pracą i nowymi rolami? Czy pragnęła wrócić do życia gwiazdy filmowej? Jak dawała sobie radę ze wścibskimi paparazzi i bezwzględnymi tabloidami? Jak odnalazła się w świecie wielkich interesów i polityki męża? Ta książka jest jedyną autoryzowaną przez Rodzinę Książęcą biografią Grace. Nie plotki, lecz wspomnienia najbliższych i rzetelne źródła stanowią siłę tej opowieści o Grace księżnej Monako, która stała się legendą. Uaktualniona i poprawiona przed wydaniem z okazji premiery filmu „Grace księżna Monako” z Nicole Kidman w roli tytułowej, wciąż jest jedyną biografią księżnej napisaną we współpracy z księciem Rainierem i jego rodziną.
TweetKategoria: fragmenty książek
