Ken Kesey

data urodzenia: 17 września 1935
data śmierci: 10 listopada 2001
kraj: Stany Zjednoczone
strona internetowa: http://www.intrepidtrips.com/

Biografia:

Urodził się w La Junta (Kolorado). Od 1941 rodzina kilka razy przenosiła się, w końcu w 1946 osiadła w Eugene (Oregon). Jego ojciec, zaczynając niemal od zera, założył spółdzielnię mleczarską, która z czasem stała się największym przedsiębiorstwem tej branży w okolicy.

Młody Kesey przejął od ojca ogromną ambicję i pęd do sukcesu. Chciał zaistnieć szybko i spektakularnie, stąd jego pasja do sportu, aktorstwa, a nawet brzuchomówstwa i hipnozy.

Na Uniwersytecie Oregon studiował dziennikarstwo. Dał się tam poznać jako gwiazda zapasów i studenckiego teatru. W 1958 otrzymał stypendium renomowanego Uniwersytetu Stanforda i rozpoczął studia doskonalące umiejętności pisarskie.

Już wkrótce dwoje pisarzy: Robin White i Gwen Davis poznało się na Keseyu. „Miał wypisane na czole, że to Ambitny Wieśniak typu Martina Edena Jacka Londona.” Został przyjęty do Perry Lane (dzielnica Stanford, pot. stanfordzka cyganeria). Pod wpływem Vica Lovella wziął udział w badaniu wpływu substancji psychodelicznych na ludzi w szpitalu weteranów w Menlo Park. Codziennie na zmianę podawano mu albo placebo, albo ditran, LSD, psylocybinę, meskalinę, pejotl lub superamfetaminę. Analizując swoje doznania Kesey doszedł do wniosku, że narkotyki wyzwalają zmysły z niewoli pragmatyzmu i racjonalizmu, są kluczem do odkrywania nowej rzeczywistości. To spostrzeżenie stało się filarem jego filozofii życiowej.

Za przykładem Keseya niemal całe Perry Lane zaczęło brać LSD i Peyotl, on sam wyrósł zaś na lidera tego środowiska. Swoim przyjaciołom serwował chili lub gulasz z dodatkiem LSD.

Po zakończeniu eksperymentów z braniem psychodelików podjął pracę jako sanitariusz na oddziale psychiatrycznym. Widok zastraszonych i uległych pacjentów, ogłupianych środkami uspokajającymi i karanych przy pomocy elektrowstrząsów, poruszył go do głębi.

Znalazło to swoje odbicie w powieści „Lot nad kukułczym gniazdem”, nad którą Kesey pracował przez 10 miesięcy. Często pisał pod wpływem narkotyków, a gdy wracał do normalnego stanu, oceniał co z tego nadaje się do druku. Żeby jeszcze bardziej podkreślić realizm doznań, poddał się nawet elektrowstrząsom. Powieść wydana w 1962 okazała się ogromnym sukcesem zarówno artystycznym jak i finansowym.

Gdy Perry Lane została zburzona, Kesey kupił dom w La Honda (Kalifornia), dokąd przenieśli się również jego przyjaciele. Z wolna zaczęła tworzyć się nowa wspólnota, która ostatecznie przekształciła się w komunę. Kesey dzięki swojej charyzmie pełnił w niej rolę nieformalnego przywódcy. Prasa określała go mianem „luzackiego Chrystusa” lub „współczesnego mistyka na kształt Jacka Kerouaca i Williama Burroughsa„.

W 1964 kupił stary autobus szkolny, którym wraz z przyjaciółmi, zwanymi ?Merry Pranksters? (m.in. Neal Cassady i Ken Babbs), odbył legendarną podróż do Nowego Jorku, gdzie spotkał się z czołowymi postaciami „Beat Generation”: Kerouacem i Allenem Ginsbergiem.

Hałaśliwy i prowokacyjny styl życia komuny raził mieszkańców La Hondy, natomiast używanie narkotyków uaktywniło policję. W czasie jednego z przeszukań znaleziono u Keseya marihuanę, za co groziło mu 5 lat więzienia bez możliwości zwolnienia warunkowego. Postanowił zatem uciec do Meksyku. Żeby zmylić władze, napisał list samobójczy i kazał upozorować swoje samobójstwo w wodach Pacyfiku. Tymczasem wraz z kilkoma przyjaciółmi przekroczył granicę Meksyku.

Mimo że na obczyźnie pozornie nic się nie zmieniło w życiu Keseya, to jednak popadał w paranoję ? miał wizje, że dopada go pościg i wówczas znikał na kilka dni w pobliskiej dżungli. Opracował system sygnalizacji na wypadek tzw. „kotła”. W końcu miał już dosyć ukrywania się w Meksyku i postanowił wrócić do Stanów.

Dość szybko został aresztowany. Dzięki ogromnej kaucji (35 tys. dolarów), którą zebrali przyjaciele zastawiając swoje domy, i obietnicy, że zorganizuje w San Francisco wiec młodzieży i namówi ją do odrzucenia LSD, władze wypuściły go na wolność.

W 1966 w wyniku dwóch rozpraw sądowych został skazany łącznie na 9 miesięcy więzienia i 1500 dolarów grzywny. Z całego wyroku odsiedział 5 miesięcy, potem wrócił do Oregonu i zamieszkał z rodziną na farmie brata. Nadal odwiedzali go Prankstersi, ale w 1969 praktycznie z nimi zerwał.

Wciąż pisał, ale nie powtórzył już sukcesu „Lotu…”. Podupadał na zdrowiu. W 1992 zdiagnozowano u niego cukrzycę, w 1997 miał łagodny udar mózgu. Zmarł w 2001 na skutek powikłań po usunięciu guza wątroby.

Książki:

2003 ? Kesey?s Jail Journal
1994 ? Rodeo (wspólnie z Kenem Babbsem)
1992 ? Pieśń żeglarzy
1991 ? The Sea Lion
1990 ? The Further Inquiry
1990 ? Little Tricker the Squirrel Meets Big Double the Bear
1986 ? Demon Box
1980 ? The Day After Superman Died
1973 ? Kesey’s Garage Sale
1964 ? Czasem wielka chętka
1962 ? Lot nad kukułczym gniazdem