Janusz Głowacki

fot. Mariusz Kubik

data urodzenia: 13 września 1938
kraj: Polska
strona internetowa: http://www.januszglowacki.com/

Biografia:

Prozaik, dramaturg, felietonista, autor scenariuszy filmowych. Studiował historię na Uniwersytecie Warszawskim, potem przeniósł się na wydział aktorski Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej. Wyrzucony za zupełny brak zdolności i cynizm, wrócił na U.W. i ukończył wydział Filologii Polskiej.

W czasie studiów pisał recenzje teatralne odgrywając się na profesorach którzy go wyrzucili. Zadebiutował w roku 1960, w „Almanachu Młodych” opowiadaniem pod tytułem „Na plaży”. W 1964 rozpoczął współpracę z czasopismem „Kultura”, gdzie zwrócił na siebie uwagę jako autor opowiadań i felietonów. Publikacje te złożyły się później na zbiory „Wirówka nonsensu” i „Nowy taniec la-ba-da”.

Na przełomie lat 60. i 70. zaczął działać jako scenarzysta. Na twórczości Głowackiego oparty był film Andrzeja Wajdy „Polowanie na muchy”. Największym sukcesem okazał się jednak stworzony we współpracy z Markiem Piwowskim „Rejs”.

W grudniu 81 roku, na kilka dni przed wprowadzeniem w Polsce stanu wojennego, Głowacki wyjechał do Londynu na premierę sztuki „Kopciuch” (w reżyserii późniejszego twórcy „Trainspotting”, Danny’ego Boyla). Po wprowadzeniu w kraju stanu wojennego, Janusz Głowacki zdecydował się pozostać za granicą. Ostatecznie osiadł w Stanach Zjednoczonych, w Nowym Jorku, gdzie mieszka do dziś.

Światowy sukces przyniosły mu sztuki teatralne. Uwagę amerykańskich krytyków zwrócił na siebie sztuką „Polowanie na karaluchy” (1986). Największym sukces dramaturgiczny odniósł dzięki „Antygonie w Nowym Jorku” (1992), która była wystawiana zarówno w USA jak i w Europie.

Głowacki był wykładowcą na Columbia University, Bennington College, i wizytującym dramaturgiem w New York Public Theater, Mark Tapper Forum w Los Angeles i Atlantic Center for the Arts na Florydzie. Szereg jego artykułów i esejów ukazało się w New York Timesie. W 2005 został odznaczony przez ministra kultury Waldemara Dąbrowskiego „Złotym Medalem Zasłużony Kulturze Gloria Artis”.

Książki:

2011 – Sonia, która za dużo chciała
2010 – Good night, Dżerzi
2005 – Jak być kochanym
2004 – Z głowy
2001 – Ostatni cieć
1996 – Ścieki, skrzeki, karaluchy. Utwory prawie wszystkie
1992 – Antygona w Nowym Jorku
1990 – Fortynbras się upił
1990 – Polowanie na karaluchy
1981 – Moc truchleje
1976 – Mecz
1973 – Paradis
1972 – Cudzołóstwo ukarane
1972 – W nocy gorzej widać
1970 – Nowy taniec la-ba-da i inne opowiadania
1968 – Wirówka nonsensu