Hergé

data urodzenia: 22 maja 1907
data śmierci: 3 marca 1983
kraj: Belgia
strona internetowa: http://www.tintin.com/

Biografia:

Właśc. Georges Prosper Remi. Belgijski rysownik komiksowy zaliczany do najpopularniejszych twórców XX wieku.

Hergé przyszedł na świat w Etterbeek, w Brukseli. Jego ojciec pracował w fabryce słodyczy, podczas gdy matka była gospodynią domową. Dorastanie w dwujęzycznym regionie Brukseli sprawiło, że równie dobrze posługiwał się francuskim (język jego ojca) jak i flamandzkim (z akcentem odziedziczonym po matce i babce). Próbując uciec od wszechoarniającej nudy i szarzyzny, młody Hergé pochłonięty był czytaniem powieści, zwłaszcza tych, napisanych przez amerykańskich i brytyjskich autorów. Lubił też rysować. Często zdarzało mu się zapełniać marginesy szkolnych podręczników rysunkowymi historyjkami, wziętymi z życia. W okresie pierwszej wojny światowej rozwinęła się jego miłość do kina. Fascynował go Windsor McCay i jego animacja „Gertie the Dinosaur” ale również filmy z Charlie Chaplinem, Harrym Langdonem czy Busterem Keatonem.

W 1920 roku rozpoczął naukę w szkole średniej Saint-Bonifacy School, instytucji znajdującej się pod jurysdykcją arcybiskupa, gdzie nauczali wyłącznie księża katoliccy. Georges dołączył do szkolnego odziału skautów, gdzie nadano mu pseudonim „Ciekawski lis”. Jego pierwsze rysunki zostały opublikowane w 1922 roku w „Jamais Assez”, szkolnej gazetce przygotowywanej przez skautów oraz w „Le Boy Scout Belge”, miesięczniku skautowskim. Dd 1924 roku podpisał swoje ilustracje pseudonimem „Hergé”. Jego późniejsze komiksy będą pod silnym wpływem etyki harcerskiej oraz podróżniczych doświadczeń, jakie przeżył wśród skautów.

Po zakończeniu nauki zaczął pracować w katolickiej gazecie „Le XXE Si?cle” pod redakcją opata Norberta Walleza. Rok później, w 1926, opublikował w „Le Boy-Scout Belge” swoją pierwszą serię pasków komiksowych, zatytułowaną „Totor”. W 1928 został odpowiedzialnym za przygotowanie materiałów do cotygodniowego dodatku dla dzieci w „Le XXE Si?cle”. Opat Wallez poprosił go o stworzenie młodego bohatera, katolickiego reportera, który będzie walczył ze złem na całym świecie. Hergé postanowił jednak zrobić własny komiks, korzystając przy okazji z innowacyjnego amerykańskiego pomysłu, żeby słowa wypowiadane przez bohaterów wpisywać do tzw. „dymków” wychodzących z ich ust. 10 stycznia 1929 r. pismo „Le Petit Vingtieme” rozpoczęło druk „Tintina w kraju Sowietów” – opowieść przygód młodego reportera Tintina i jego psa Milusia podczas podróży przez związek radziecki. Postać Tintina była częściowo inspirowana bratem autora, Paulem, oficerem armii belgijskiej.

W latach 30. Herge rozpoczął publikacje nowych serii, m.in. Quick & Flupke czy Jo, Zette and Jocko. Równolegle pracował nad kolejnymi przygodami Tin-Tina. Z czasem zrecygnował z mniej popularnych serii, koncentrując się na swoim najlepszym bohaterze.

Wybuch II wojny światowej sprawił, że Hergé został zmobilizowany do wojska i musiał przerwać przygody Tintina w środku tomu „Tintin w krainie czarnego złota”. „Le Petit Vingti?me”, w którym Tintin był publikowany, został zamknięty przez hitlerowskich okupantów. Hergé przyjął ofertę na stworzenie serii nowych pasków z przygodami Tintina dla „Le Soir”. Zostawił „Tintin w krainie czarnego złota” niedokończony, i zabrał się za „Kraba o złotych szczypcach”, pierwszą z sześciu przygód Tintina, który zrobił w czasie wojny. Pomimo wojskowych obowiązków i złych warunków rysował codziennie dwie strony komiksu. Okupacja Brukseli zakończyła się 3 września 1944 roku. Przygody Tintina zostały przerwane pod koniec tomu „Siedem kryształowych kul”, gdy władze alianckie nakazały zamknąć „Le Soir”.

W powojonnej gorączce Hergé był publicznie oskarżony o sympatyzowanie z nazistami. Najwięcej zarzutów padało w stronę opublikowanego w 1942 roku tomu „Tajemnicza gwiazda”. W komiksie dwie ekspedycje wyruszyły na arktyczne wody w poszukiwaniu tajemniczego meteorytu. Wrogą ekspedycją była ta, która wyruszyła ze Stanów Zjednoczonych. Występują też bandyci żydowskiego pochodzenia, co doprowadziło do oskarżenia Hergé o antysemityzm: gdy zostaje ogłoszony koniec świata, dwaj stereotypowi Żydzi cieszą się z tego, bo mają nadzieję, że nie będą musieli spłacać swoich wierzycieli. Ponadto, główny złoczyńca to amerykański finansista o żydowskim nazwisku Blumenstein. Szybko jednak udowodniono, że oskarżenia wysuwane w stosunku do autora były nieuzasadnione.

W 1946 Raymond Leblanc, wydawca i członek ruchu oporu, wsparł finansowo uruchomienie czasopisma komiksowego „Tintin”. Cotygodniowa edycja miała zawierać dwie strony przygód Tintina, jak również inne komiksy i artykuły. Pomysł okazał się sukcesem, osiągając co tydzień nakład przewyższający 100.000 egzemplarzy.

Odtąd popularność Tintina zaczęła rosnąć, aż przybrała międzynarodowy wymiar. W 1950 roku Hergé założył własną firmę – zespół pomocników, który pomagał mu w pracach nad komiksem. W 1957 roku jego pięćdziesiąte urodziny były obchodzone na całym świecie. Z tej okazji Andy Warhol wykonał cztery portrety rysownika. Chociaż Hergé odnosił coraz większe sukcesy artystyczne to jednak w życiu osobistym przeżywał w tym czasie spore problemy. Dręczyły go koszmary, małżeństwo się nie układało. W 1960 roku Hergé rostał się (separacja) ze swoją pierwszą żoną, zakochał się w Fanny Vlamynck, młodej rysowniczce, zatrudnionej w jego studio. Po otrzymaniu rozwodu (dopiero w 1977), Hergé niemal natychmiast ożenił się z Fanny.

Ostatnie trzy tomy przygód Tintina powstawały znacznie wolniej. Za to sam Tintin zaczął pojawiać się w innych mediach. Nakręcono dwa filmy aktorskie, dwa pełnometrażowe filmy animowane oraz 26-odcinkowy serial animowany, zrealizowanego przez studio „Ellipse”.

Kasowy sukces komiksów pozwolił rysownikowi poświęcić więcej czasu na podróże.

Przez ostatnich kilka lat Hergé był poważnie chory, prawdopodobnie na białaczkę lub jednoż odmian porfirii. Jego śmierć przyśpieszył wirus HIV, którego nabawił się podczas cotygodniowych transfuzji krwii. Zmarł 3 marca 1983 roku, w wieku 75 lat.

Pozostawił po sobie niedokończony ostatni album pt. „Tintin i Alph-Art”. Został on wydany w formie szkiców (42 strony), gdyż autor nie życzył sobie, aby ktokolwiek jego dzieło kontynuował.

Seria komiksów z Przygodami Tintina sprzedana została w ponad 200 mln egzemplarzy i przetłumaczona na ponad 60 języków.

Komiksy:

1986 – Tintin i Alph-Art
1976 – Tintin i Picarosi
1968 – Lot 714 do Sydney
1963 – Klejnoty Bianki Castafiore
1960 – Tintin w Tybecie
1958 – Koks w ładowni
1956 – Afera Lakmusa
1954 – Spacer po Księżycu
1953 – Kierunek Księżyc
1951 – Tintin w krainie czarnego złota
1949 – Świątynia Słońca
1948 – Siedem kryształowych kul
1945 – Skarb Szkarłatnego Rackhama
1943 – Tajemnica jednorożca
1942 – Tajemnicza gwiazda
1941 – Krab o złotych szczypcach
1939 – Berło Ottokara
1938 – Czarna Wyspa
1937 – Pęknięte ucho
1935 – Błękitny lotos
1934 – Cygara faraona
1932 – Tintin w Ameryce
1931 – Tintin w Kongo
1930 – Tintin w kraju Sowietów