Spektakl na motywach powieści „Wracać wciąż do domu” Ursuli K. Le Guin do obejrzenia na scenie teatru TR Warszawa
W dniach 10-12 marca w teatrze TR Warszawa wystawiana będzie sztuka „Wracać wciąż do domu” na motywach powieści Ursuli K. Le Guin. Spektakl w reżyserii Magdy Szpecht wraca na scenę po długiej przerwie. Jeśli więc ktoś nie miał możliwości zobaczyć wcześniej przedstawienia, teraz jest taka sposobność.
Akcja „Wracać wciąż do domu” rozpoczyna się w momencie, w którym kończy się większość dystopijnych opowieści science-fiction. To historia o tym, co dzieje się po zniknięciu współczesnej cywilizacji, setki lat po katastrofie klimatycznej. Zamiast pokazywać wizję zaawansowanej technologicznie przyszłości, w której dochodzi do zderzenia największych ludzkich osiągnięć i naszych najgorszych instynktów, twórcy sięgają dalej, przenosząc się w czasie aż do momentu, kiedy ludzie ponownie żyją blisko natury. Poznajemy społeczeństwo, w którym najważniejszą rolę odgrywa wspólnotowość i pozbawiona hierarchii więź z otaczającym światem.
Bohaterka spektaklu, kobieta o imieniu Stone Telling (pol. Mówiący Kamień) ma podwójną tożsamość – jest przedstawicielką dwóch plemion: ludu Kesh i ludu Kondora. Zafascynowane wizją rozwoju plemię Kondorów nie boi się konfliktów z innymi społecznościami. Ludzie Kesh natomiast są niechętni wobec postępu technologicznego, pozostają w duchowej więzi z naturą, a w ich języku brać i dawać znaczy to samo. Amerykański pisarz Jonathan Franzen pisał na łamach „New Yorkera”: „Nadchodzi apokalipsa klimatyczna. Aby się na nią przygotować, musimy przyznać, że nie umiemy jej zapobiec. Życzliwość wobec sąsiadów i szacunek do ziemi będą niezbędne w dobie kryzysu i w społeczeństwie, które go przetrwa”. Podobną wizję przyszłości nakreśliła Le Guin w swojej książce z 1985 roku.
(fot. Natalia Kabanow)
Podstawą scenografii do spektaklu stał się ręcznie utkany hamak. „Tkałem go przez pół roku, ze zwykłego sznurka, który stał się mocny dzięki węzłom jak delikatna nić pajęcza, która dzięki swojej siatkowej strukturze staje się w świecie zwierząt prawie niezniszczalna, jak pamięć” – mówi Michał Korchowiec odpowiedzialny za scenografię, kostiumy i światła. Jak dodał artysta, wspólnie z asystentką Sakurą Fujibayashi stworzył też „kostiumy bez czasu, kostiumy odbijające światło, stające się zbrojami dla naszych postaci”.
„Wracać wciąż do domu” to koprodukcja Festival/Tokyo, TR Warszawa oraz Instytutu Adama Mickiewicza. Premiera wersji japońskiej odbyła się 8 listopada 2019 roku podczas Festival/Tokyo w Japonii i towarzyszyła obchodom 100. rocznicy nawiązania stosunków dyplomatycznych między Japonią a Polską. Idea projektu prezentowana była także na TPAM 2019 – Performing Arts Meeting in Yokohama, które odbyło się w lutym 2019 roku. W TR Warszawa sztuka miała swoją premierę w 2020 roku i była wystawiana do czerwca 2021 roku. Przedstawienie ma dwie wersje obsadowe: polsko-japońską (prezentowaną w Tokio) i polską (graną w Warszawie).
[am]
TweetKategoria: teatr
