15 najciekawszych cytatów z powieści Michela Houellebecqa
Wobec książek Michela Houellebecqa nie da się przejść obojętnie. Jego twórczość jednych zachwyca, drugich odrzuca, ale nie można mu odmówić jednego – wnikliwego i świeżego spojrzenia na otaczającą nas współczesność. Już 15 maja nakładem Wydawnictwa W.A.B. ukaże się długo oczekiwana nowa powieść autora „Cząstek elementarnych” – „Serotonina”. To historia dekadenckiego impotenta Florenta-Claude’a, który umiera… ze smutku. Z okazji nadchodzącej premiery przypominamy 15 najciekawszych cytatów z kultowych powieści Houellebecqa.
1. „Pornografia należy do tych dziedzin ludzkiej aktywności, w których innowacyjność ma najmniej do powiedzenia, w których wręcz nie dzieje się nic nowego, bowiem wszystko, co sobie można wyobrazić w temacie pornografii, istniało już w czasach starożytnej Grecji i Rzymu”.
– „Serotonina”, tłum. Beata Geppert.
2. „Wszystko jest kiczem, można powiedzieć. Muzyka jako taka jest kiczem; sztuka jest kiczem, literatura sama w sobie jest kiczem, praktycznie z definicji; ale także wszelka refleksja, a nawet, w pewnym sensie, każde działanie. Jedyna rzecz, która absolutnie nie jest kiczem, to nicość”.
– „Możliwość wyspy”, tłum. Ewa Wieleżyńska.
3. „Bogactwo przynosi szczęście tylko tym, którzy zawsze żyli w pewnym dostatku i od dzieciństwa są do tego przygotowani; kiedy spada na kogoś, kto miał trudne początki, pierwszym uczuciem, jakie go ogarnia, które czasami potrafi przejściowo zwalczyć, zanim ogarnie go całego, jest po prostu strach”.
– „Mapa i terytorium”, tłum. Beata Geppert.
4. „Nastrój globalnej katastrofy zawsze choć trochę pomaga w odbiorze katastrofy osobistej, pewnie dlatego samobójstwa tak rzadko zdarzają się podczas wojny”.
– „Serotonina”, tłum. Beata Geppert.
5. „Z łatwością rezygnujemy z życia, sami odpowiadamy za to, że nasze życie staje się rzeczą marginalną”.
– „Platforma”, tłum. Agnieszka Daniłowicz-Grudzińska.
6. „Kiedy był nastolatkiem, wierzył, że cierpienie dodaje człowiekowi godności. Teraz musiał przyznać: pomylił się. Godności człowiekowi dodaje telewizja”.
– „Cząstki elementarne”, tłum. Agnieszka Daniłowicz-Grudzińska.
7. „Oficjalnie jestem zatem w depresji. Określenie wydaje mi się trafne. Nie żebym czuł się bardzo nisko; to raczej otaczający świat wydaje mi się bardzo wysoko”.
– „Poszerzanie pola walki”, tłum. Ewa Wieleżyńska.
8. „Nostalgia nie ma nic wspólnego z poczuciem estetyki ani nawet nie musi być związana ze szczęśliwymi wspomnieniami; nostalgia łączy się po prostu z miejscem, w którym spędziło się kawałek życia – wszystko jedno, dobry czy zły; przeszłość zawsze jest piękna, przyszłość zresztą również, tylko teraźniejszość zadaje ból, który nam towarzyszy jak ropiejący wrzód między dwiema nieskończonościami beztroskiego szczęścia”.
– „Uległość”, tłum. Beata Geppert.
9. „Żadne społeczeństwo ludzkie nigdy nie zostało zbudowane na wynagradzaniu za pracę”.
– „Serotonina”, tłum. Beata Geppert.
10. „Życie bez czytania jest niebezpieczne, trzeba zadowolić się samym życiem, a to niesie ze sobą pewne ryzyko”.
– „Platforma”, tłum. Agnieszka Daniłowicz-Grudzińska.
11. „Można pracować w samotności przez lata, prawdę mówiąc, to jedyny sposób, w jaki w ogóle można pracować, ale w końcu następuje moment, kiedy odczuwa się potrzebę pokazania swojej pracy światu. Nie tyle, żeby usłyszeć jego osąd, ile aby samego siebie upewnić, że ta praca naprawdę istnieje, że sam człowiek istnieje, gdyż w łonie gatunku społecznego jednostka jest zaledwie przelotną ułudą”.
– „Mapa i terytorium”, tłum. Beata Geppert.
12. „Życie zaczyna się po pięćdziesiątce, taka jest prawda; ale również prawdą jest to, że kończy się po czterdziestce”.
– „Możliwość wyspy”, tłum. Ewa Wieleżyńska.
13. „Wszystko może nas spotkać w życiu, przede wszystkim zaś nic”.
– „Platforma”, tłum. Agnieszka Daniłowicz-Grudzińska.
14. „Zaakceptować ideologię ciągłej zmiany to zaakceptować fakt, że życie człowieka jest zredukowane do jego indywidualnej egzystencji i że przeszłe i przyszłe pokolenia nic dla niego nie znaczą”.
– „Cząstki elementarne”, tłum. Agnieszka Daniłowicz-Grudzińska.
15. „W pierwszej połowie życia nie zdajemy sobie sprawy ze szczęścia, dopóki go nie stracimy. Potem przychodzi wiek drugi, kiedy z chwilą, gdy zaczynamy przeżywać szczęście, wiemy już, że w końcu je stracimy. Wiek trzeci (prawdziwa starość), kiedy przewidywanie utraty szczęścia uniemożliwia jego przeżycie”.
– „Możliwość wyspy”, tłum. Ewa Wieleżyńska.
Kategoria: zestawienia
