Maszeruj i giń
Ben Kane „Zapomniany Legion”, tłum. Arkadiusz Romanek, wyd. Znak
Ocena: 7 / 10
Powieść Kane’a można przyrównać do wielobarwnego fresku, w którym pierwszą rolę grają niebanalni bohaterowie. Jest etruski jasnowidz i żołnierz imieniem Tarkwiniusz. Poznajemy też gladiatora Brennusa oraz dwoje bliźniąt ? Fabiolę i Romulusa, sprzedanych przez ich właściciela, odpowiednio do burdelu i szkoły gladiatorów. Linie życia ich wszystkich, zrządzeniem bogów czy losu, zostały ze sobą nierozerwalnie splątane.
Na drodze Romulusa, w szkole gladiatorów, staje mężny i wojowniczy Brennus, który będzie nie tylko jego nauczycielem, ale też mentorem i przyjacielem. Nie zgadzając się na niewolę, obydwaj decydują się na ucieczkę do Azji, w tym celu dołączają do armii Krassusa. Dotarłszy na miejsce spotykają Tarkwiniusza, który przewidział, iż ci trzej mężczyźni staną się nierozłączni niczym bracia.
Fabiola w Rzymie szybko zyskuje miano jednej z najbardziej pożądanych prostytutek w ekskluzywnym domu uciech i przyciąga wzrok Brutusa, krewnego i politycznego sojusznika Juliusza Cezara. Dziewczyna wie, że jej matkę zgwałcił jeden z najważniejszych obywateli rzymskich, ale nie ma pojęcia który. W znajomości z Brutusem upatruje szansy na odnalezienie sprawcy, a także brata, z którym została rozdzielona.
Akcja powieści zaczyna rozkręcać się na dobre dopiero po stu kilkudziesięciu stronicach. Przedtem autor kreśli rys epoki, wprowadza czytelnika w główną problematykę oraz przedstawia w dość szczegółowy sposób bohaterów, dzięki czemu łatwiej zrozumieć ich późniejsze czyny i decyzje. To właśnie za sprawą ciekawych osobowości tychże postaci z czasem w książce zaczyna dziać się naprawdę wiele.
Największą zaletą „Zapomnianego Legionu” jest to, że Benowi Kane’owi udało się znaleźć złoty środek w konstrukcji narracji ? jego książka to wypadkowa powieści historycznej oraz przygodowej, w której podstawowym wyznacznikiem jest wartka akcja. Przed przystąpieniem do pisania autor z pewnością zgłębił wiedzę o realiach starożytnego Rzymu, ale nie przytłacza czytelników nadmiarem informacji. Historia starożytna stanowi jedynie tło, Kane’a o wiele bardziej interesowała ówczesna wojskowość, dlatego cała powieść usiana jest niuansami dotyczącymi broni, jak również taktyki i strategii rzymskich generałów. Oprócz tego autor dosyć ciekawie opisuje życie codzienne w Rzymie, praktyki religijne, a nawet komentuje zagadnienia społeczno-ekonomiczne i polityczne, które w końcu doprowadziły do upadku tegoż starożytnego imperium.
Mówiąc pół-żartem pół-serio (i mocno upraszczając), Kane ma prosty przepis na powieść ? kilku odważnych i silnych wojowników, dla których honor i męska przyjaźń są najważniejsze, brutalna przemoc, rzeki krwi, piękne i zmysłowe kobiety (które będą ofiarami mizoginii), trochę pogaństwa i tajemnicy. A to wszystko wymieszane w sosie z realiów społeczno-politycznych starożytnego Rzymu.
A już zupełnie poważnie ? powieść nie pretenduje do miana wybitnych, a jedynie (albo aż? lub tylko?) dobrych: posiada niebanalne postacie, interesujące intrygi oraz plastyczne opisy. Nie należy się jednak po niej spodziewać niczego więcej, niż dobrej zabawy oraz pobudzenia podstawowych emocji.
Rafał Siemko
TweetKategoria: recenzje
