Nauczyciel zwolniony z pracy za przeczytanie uczniom wiersza Ginsberga
David Olio, nauczyciel z South Windsor w Connecticut, wyróżniony niedawno najwyższą stanową nagrodą za swe umiejętności edukatorskie, został zwolniony z pracy, ponieważ na jego zajęciach czytany był wiersz Allena Ginsberga.
Olio, nauczyciel poezji z 19-letnim stażem, poprosił uczniów, by przynieśli na zajęcia wiersze, które nimi wstrząsnęły i o których chcieliby porozmawiać. Jeden z uczniów przyniósł „Please Master” (z ang. „Proszę, mistrzu”) Allen Ginsberga. Olio wziął tekst i przeczytał na głos wiersz zaczynający się słowami: „Proszę, mistrzu, czy mogę dotknąć twego policzka? / Proszę mistrzu, czy mogę klęknąć u twych stóp? / Proszę mistrzu, czy mogę rozpiąć twoje niebieskie spodnie?”. Mimo iż uczniowie byli w wieku 17-18 lat i wielu z nich chodziło już na zajęcia przygotowawcze na Uniwersytecie Connecticut, czytanie wiersza o wyraźnym zabarwieniu homoseksualnym wywołało skandal. Najpierw Olio został wysłany na bezterminowy i bezpłatny urlop. Trzy dni później władze dystryktu rozpoczęły postępowanie przeciwko niemu. Po trzech tygodniach zgodził się zrezygnować z pracy.
Według władz Olio wykazał się mało profesjonalną oceną sytuacji oraz zdyskredytował Komisję Oświaty i szkołę w South Windsor. Na dodatek podważył zaufanie społeczeństwa i rodziców do nauczycieli oraz naraził uczniów na uszczerbki na zdrowiu emocjonalnym. Decyzja władz podzieliła lokalną społeczność. Wiele mówi się o powołaniu do zawodu, jakim charakteryzował się Olio. Duża część rodziców żałuje, że go zwolniono, a uczniowie opowiadają o tym, jak ich inspirował. Uważają, że przez jeden błąd nie należy skreślać człowieka. Jeden z rodziców napisał na blogu o swym żalu do innych nauczycieli, którzy, nawet na poziomie szkół średnich, czują potrzebę cenzurowania samych siebie.
Ginsbergowi nie po raz pierwszy przydarzył się konflikt z cenzurą. W 1957 roku „Skowyt” został oskarżony o „obsceniczność”. Sędzia w końcu odwołał zarzuty, powołując się na „znaczenie społeczne” poematu. Wiersz „Please Master” powstał w roku 1968, zaraz przed słynną Narodową Konwencją Demokratów w Chicago. Był to czas, gdy Ginsberg zajmował się ? jak mówi Steve Silberman, pisarz oraz asystent i przyjaciel Ginsberga ? „próbą eksploracji każdego aspektu ludzkiego doświadczenia: intelektualnego, egoistycznego, duchowego i seksualnego, bez względu na to, jak jest niechlujne i nieprzyjemne. (?) Allen myślał, że poprzez wprowadzenie do poezji materiału uważanego za niepoetycki powiększy teren poezji”.
Inna znawczyni literatury, wybitna krytyczka literacka Helen Vendler, wysłała do władz szkoły list, w którym pisze między innymi o zaprzeczaniu idei wolności, która jest podstawą życia intelektualnego. Zauważa też, że dla uczniów mających na co dzień kontakt z telewizją czy Internetem, treść „obscenicznego” utworu Ginsberga nie jest pewnie niczym odkrywczym. Według Silbermana problem tkwi nie tyle w erotycznej treści, której wszędzie pełno, ale w tym, że erotyzm dotyczy dwóch mężczyzn. Uważa, że władze swą decyzją pokazały swą homofobię.
South Windsor to miasto od lat głosujące na Demokratów. To jednak nie przeszkodziło jego mieszkańcom usunąć parę lat temu z listy lektur powieści „Kafka nad morzem” Murakamiego. Powodem były treści jawnie seksualne.
David Olio nie komentuje publicznie całej sprawy. Jedna z jego koleżanek zauważa natomiast plusy tego zamieszania: „przynajmniej doszło do tego, że ludzie w mieście czytają Ginsberga”.
[aw]
źródło: Daily Beast
fot. Thomas Hawk
Kategoria: newsy
