Kazuo Ishiguro laureatem literackiej Nagrody Nobla 2017
Kazuo Ishiguro, brytyjski pisarz japońskiego pochodzenia, znany z takich powieści, jak „Okruchy dnia” i „Kiedy byliśmy sierotami”, został wybrany laureatem Nagrody Nobla w dziedzinie literatury za 2017 rok!
W uzasadnieniu Akademia Szwedzka napisała, że nagroda należy się Kazuo Ishiguro, „który w swych powieściach o wielkiej emocjonalnej sile odsłonił otchłań pod naszym iluzorycznym poczuciem łączności ze światem”. W krótkim wywiadzie udzielonym tuż po ogłoszeniu wyników stała sekretarz Akademii, Sara Danius, powiedziała, że proza Ishiguro to połączenie Jane Austen z Franzem Kafką i domieszką Marcela Prousta. Jak wyjawiła, jej ulubioną powieścią pisarza jest „Pogrzebany olbrzym”.
Kazuo Ishiguro urodził się 8 listopada 1954 roku w Nagasaki w Japonii. Jego rodzina przeniosła się do Wielkiej Brytanii, gdy miał pięć lat. Jako pisarz zadebiutował w 1982 roku powieścią „Pejzaż w kolorze sepii”. Zarówno akcja tej, jak i następnej książki, zatytułowanej „Malarz świata ułudy”, rozgrywa się w Nagasaki kilka lat po II wojnie światowej. Już w obu tych dziełach pojawiły najbardziej charakterystyczne tematy poruszane przez Ishiguro: pamięć, czas i oszukiwanie samego siebie. Szczególnie uwidoczniły się jednak w jego najbardziej znanej powieści, „Okruchy dnia” z 1989 roku, która doczekała się ekranizacji z Anthonym Hopkinsem w roli głównej.
Pisarstwo Ishiguro charakteryzuje się starannie powściągliwym sposobem wyrażania. Co ważne, często w jego książkach pojawiają się elementy fantastyczne. W dystopijnej powieści „Nie opuszczaj mnie” z 2005 roku wprowadził do swojej twórczości nurt science fiction. W tej książce, podobnie jak w kilku innych, nie brak również inspiracji muzycznych. Najbardziej dało się je zauważyć w zbiorze opowiadań „Nokturny” z 2009 roku. W swej ostatniej powieści, „Pogrzebany olbrzym”, w poruszający sposób opisuje, jak pamięć odnosi się do zapomnienia, historia do chwili obecnej, a fantazja do rzeczywistości. Oprócz ośmiu książek Ishiguro ma w swoim dorobku także scenariusze dla filmu i telewizji.
Literatura to jedyna dziedzina sztuki, jaką uwzględnił w ostatniej woli Alfred Nobel, ustanawiając nagrodę swego imienia. Zgodnie z jego wolą nagroda miała być wręczana pisarzom, którzy stworzyli „najbardziej wyróżniające się dzieło w kierunku idealistycznym”. Do tej pory medal przyznano 109 razy. Otrzymało go 113 autorów (czterokrotnie nagroda była dzielona na dwie osoby), w tym 14 kobiet. Kazuo Ishiguro jest 114. pisarzem, który odbierze to prestiżowe wyróżnienie.
Proces wyłaniania laureata Nagrody Nobla w dziedzinie literatury trwa praktycznie cały rok. Do końca stycznia organizacje oraz uprawnione osoby z całego świata przesyłają na adres Komitetu Noblowskiego zgłoszenia kandydatów. Zwykle jest to ponad 200 propozycji. Spośród nich Akademia Szwedzka wyłania do kwietnia około 20-25 kandydatów. Do końca maja grupa ta zawęża się do 5 finalistów, z których twórczością członkowie Akademii zapoznają się w ciągu trzech letnich miesięcy. Dyskusje nad twórczością finalistów odbywają się we wrześniu. Zwycięzcą zostaje ten autor, który otrzymał więcej niż połowę głosów członków Akademii. Przy czym nie można dostać nagrody, jeśli nie było się na liście nominowanych co najmniej dwa razy.
Warto jednak pamiętać, że procedura wyboru laureata jest w zasadzie o wiele dłuższa. Członek Akademii Szwedzkiej, historyk i krytyk literacki Horace Engdahl, wyjawił w zeszłym roku, że dyskusje na ten temat trwają kilka lat. Gdy kandydat znajdzie się na krótkiej liście finalistów, poświęca się czas na czytanie i trawienie jego dzieł. Nazwisko wraca w kolejnych latach wśród ścisłych finalistów, aż wreszcie Akademia Szwedzka dojrzewa do decyzji przyznania danemu autorowi lub autorce medalu.
[am]
TweetKategoria: newsy
