Maszyny do pisania należące do słynnych pisarzy
Charles Bukowski, gdy zmieniał miejsce zamieszkania, a robił to czasem kilka razy w miesiącu, brał ze sobą tylko maszynę do pisania. Jack Kerouac do swojej włożył 37-metrową rolkę papieru i w ciągu trzech tygodni wystukał powieść „W drodze” (110-120 słów na minutę). Ernest Hemingway na maszynie pisał listy i artykuły, ale już powieści ołówkiem, bo ? jak twierdził ? przy pisaniu na maszynie można dać się ponieść. Z kolei Isaac Bashevis Singer mówił, że Underwood to współtwórca i pierwszy krytyk jego dzieł, a gdy mu się nie podoba historia, odmawia współpracy. Stanisław Lem zaś miał przez całe życie tę samą maszynę ? Underwooda, którego dostał od ojca w wieku 12 lat. A najdroższa w historii maszyna należała do Iana Fleminga. Takich opowieści są tysiące? Czy z rzeczy materialnych jest coś ważniejszego dla światowej literatury niż maszyna do pisania?
Pierwszy patent na maszynę do pisania pochodzi z roku 1713 i należy do Henry?ego Miliego. Ale z tamtych czasów nic się nie zachowało, nawet szkice. Za wynalazcę maszyny uznawany jest Christopher Latham Sholes, który ? jak to bywa w takich przypadkach ? wynalazł ją przez przypadek, gdy pracował nad maszyną do numerowania stron. Pierwsza działająca maszyna powstała w 1808 roku ? skonstruował ją Pellegrini Turri. A w 1868 Sholes opatentował swój wynalazek. Pięć lat później sprzedał patent fabryce Remington, która wcześniej produkowała karabiny, ale po zakończeniu wojny secesyjnej jej właściciele musieli znaleźć coś nowego. 1 marca 1873 roku zaczęto w fabryce produkować maszyny do pisania. W 1890 Remingtonowi przybył wielki rywal ? Underwood – który zakupił od Hermana L. Wagnera patent na maszynę z ? to była nowość ? wałkiem na kartkę, dzięki czemu można było widzieć pisany tekst. I tak się zaczęło?
Jack Kerouac – Underwood (przenośna) i Hermes 3000 (nr seryjny 3337316, ostatnia maszyna pisarza).
Kurt Vonnegut – używana przez pisarza w latach 70. Smith-Corona Coronamatic 2200.
William Faulkner – Underwood Universal (przenośna).
Lewis Carroll – Hammond no.1.
Woody Allen – Olympia SM3 (ta sama od 50 lat!).
John Updike – Olympia 65C electric (nr seryjny 183017).
Hunter S. Thompson – IBM Wheelwriter.
John Steinbeck – Hermes, którego pisarz używał w trakcie „Podróży z Charleyem”.
Philip Roth – IBM Selectric.
Charles Bukowski – Olympia Standard.
Vladimir Nabokov – Royal Quiet De Luxe (przenośne), pisarz dyktował tekst swej żonie, Verze.
Sylvia Plath – Royal HH, maszyna, na której pisała wiersze i opowiadania w trakcie nauki w Smith College.
Truman Capote – Smith-Corona Electra 110 (nr seryjny 6SE2137001), używana przez autora przy pisaniu trzech ostatnich książek.
Hermann Hesse – Smith Premier No. 4.
Cormac McCarthy – Olivetti Lettera 32 (nr seryjny 2143668), używana przez pisarza w latach 1963-2009.
Mark Twain – Hammond no. 2.
Agatha Christie – Remington.
Douglas Adams – Hermes Standard 8.
Ernest Hemingway – Royal Arrow.
John Fowles – Adler Tippa.
Ian Fleming – pozłacany Royal Quiet Deluxe Gold.
T.S. Eliot – Smith-Corona.
Gabriel García Márquez – Smith-Corona Electric
Lawrence Ferlinghetti – Remington KMC.
Ray Bradbury – Royal KMM (nr seryjny 3756210), jedna z wielu maszyn autora.
William Saroyan ? Fox.
Zebrała i opracowała: Anna Wyrwik
TweetKategoria: galeria
