Biurka polskich pisarzy: Tomasz Jastrun
Polski poeta, prozaik, eseista, reporter i krytyk literacki, którego felietony można znaleźć na łamach przeróżnych czasopism, a na stronie internetowej magazynu „Zwierciadło” prowadzi swoisty i zaskakująco szczery pamiętnik.
Syn poety Mieczysława Jastruna i poetki Mieczysławy Buczkówny. Członek Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. Laureat Nagrody Fundacji Roberta Gravesa, Nagrody Fundacji Kościelskich, nagrody Kulturalnej NSZZ „Solidarności” za twórczość z okresu stanu wojennego, nagrody Dziennikarzy Niezależnych im. A. Słonimskiego oraz nagrody literackiej paryskiej „Kultury”. Kawaler Orderu Odrodzenia Polski (2008).
W swoim dorobku ma kilkanaście powieści i tomów poezji. Ostatnia książka jego autorstwa: „Kolonia karna. Sceny z życia małżeńskiego” porusza temat rozpadu małżeństwa z perspektywy zarówno mężczyzny, jak i kobiety, co składa się na całkiem udany eksperyment stylistyczno-narracyjny.
Miejsce pracy: To biurko robione było na miarę dawnego mojego mieszkania, przez sąsiada stolarza. Wedle mojego projektu. Dlatego jest o wiele większe niż typowe biurko, zawsze biurka były dla mnie za małe i nie mieściły tego, co mi potrzebne.
Tryb pracy: Nie mam określonych godzin pracy, ale chętniej piszę wieczorem i w nocy niż rano. Komputer jest moim głównym narzędziem pracy. I w ramach jego ekranu czasami siedzę od rana do wieczora. Ważne, że za biurkiem jest okno, a w nim stoi potężny świerk, gdzie mogę podglądać ptaki. Książki czytam już gdzie indziej, i gdzie indziej też piszę wiersze. Często w łóżku.
Aktualny projekt: Po ukończeniu powieści „Kolonia karna. Sceny z życia małżeńskiego” piszę teraz książkę o depresji. „Depresja worek bez dna, literacki poradnik i przewodnik po depresji”.
Opracowanie: Milena Buszkiewicz
fot. Tomasz Jastrun dla Booklips.pl
Kategoria: biurka polskich pisarzy
